Ο Πρόδρομος που κορόιδεψε FBI- ΕΛΑΣ

Με αφορμή την επίσκεψη του Αμερικανού προέδρου Ομπάμα στην Αθήνα, τους τεμενάδες της κυβέρνησης και την απα­γόρευση των συγκεντρώσεων, αναδημοσιεύουμε ένα κείμενο του Θανάση Σκαμνάκη, που δημοσιεύθηκε στο «Πριν», στις 28 Νοεμβρίου 1999, και αναφερόταν στην επίσκεψη του τότε Αμερικανού προέδρου Κλίντον, υπό τις ίδιες συνθήκες κατάστασης πολιορκίας και με το ίδιο πνεύμα υποτέλειας από την τότε κυβέρνηση ΠΑΣΟΚ. Πρωταγωνιστής της ιστορίας που αφηγείται ο Θανάσης Σκαμνάκης, ο Πρόδρομος Μιχαηλίδης*, ο αείμνηστος κομμουνιστής δικηγόρος.

«28/11/1999

Σάββατο 20 Νοεμβρίου, μεσημέρι, βρέχει ο θεός με το θεό και η Αθήνα είναι έρημη. Η μισή αποκλεισμένη από τις δυνάμεις ασφαλείας και η άλ­λη μισή στη θαλπωρή, όχι μό­νο για τη βροχή αλλά και για τις φωτιές που απειλούν πά­ντα τους ήσυχους νοικοκυραί­ους. Ο Πρόδρομος Μιχαηλίδης, γνωστός δικηγόρος της Αθήνας και της Αριστεράς, περιμένει ταξί στην Ιπποκρά­τους, πίνοντας γάλα, που μό­λις αγόρασε στο περίπτερο. Την πρώτη γουλιά δεν την έ­χει ακόμα καταπιεί και το τα­ξί, ελεύθερο, εμφανίζεται. Αφήνει το γάλα και παίρνει το ταξί. Δίνει εντολή στον ο­δηγό, πάμε Ιντερκοντινένταλ. Γυρίζει ο ταξιτζής και εύλο­γα, και δυνατά, αναρωτιέται αν ο πελάτης του είναι τρε­λός. Όχι, τον διαβεβαιώνει ο Πρόδρομος, αλλά είμαι προ­σκαλεσμένος του Προέδρου. Ανεβαίνουν Ακαδημίας, ό­που συναντούν μια κόκκινη κορδέλα κατά πλάτος του δρόμου. Αλλά στρίβουν κάτω, Ομήρου, και εν συνεχεία Σταδίου. Εκεί μια άλλη κόκ­κινη είναι πεσμένη στο δρό­μο, υποδηλώνοντας μια απα­γόρευση που κάποιος ποδο­πάτησε.

»Μέσα από τους εντελώς άδειους δρόμους και χωρίς να συναντήσουν καμιά αντίστα­ση, ούτε καν ένα περίπολο, φθάνουν στην υπόγεια διάβα­ση της Συγγρού. Εδώ τελειώ­νει η πρώτη πράξη, που θα μπορούσε να τιτλοφορηθεί: προσέγγιση στον αποκλει­σμένο χώρο.

»Κατεβαίνει λοιπόν από το ταξί και παρατηρεί τους τύ­πους της Ασφάλειας που τον παρατηρούν πάνω από τη γέ­φυρα και κάτι λένε δείχνο­ντας τον.

»Προφανώς, ειδοποιούν με την ενδοεπικοινωνία. Στο ση­μείο που η γέφυρα προστα­τεύει από τη βροχή, πλησιά­ζει το πρώτο περίπολο για έ­λεγχο. -Που πηγαίνετε; τον ρωτούν, – Πρέπει να επιδώ­σω ένα χαρτί στον κύριο Βαρματζίδη (ή κάπως έτσι, καμιά σημασία δεν έχει το ό­νομα), πρόσωπο ανύπαρκτο, αλλά σύμφωνα με τους υπο­λογισμούς του Πρόδρομου κανείς δεν μπορεί να ξέρει αν υπάρχει ή δεν υπάρχει κά­ποιος τέτοιος στο ξενοδοχείο. Και δεν έχει άδικο. Του κά­νουν τόπο να περάσει.

»Βαδίζει προς το ξενοδο­χείο, ακάλυπτος πλέον μέσα στην καταρρακτώδη βροχή. Σε κάποιο υποστεγάκι έχουν απαγκιάσει περίπου δέκα δεκαπέντε αστυνομικοί. Ποι­ος τώρα να μετακινηθεί και να βρεθεί κάτω από τους κα­ταρράκτες του ουρανού για να ελέγξει ένα μοναχικό τύπο που είναι ήδη μούσκεμα; Έτσι ο Πρόδρομος περνάει και το δεύτερο μπλόκο. Το ε­πόμενο τον πλησιάζει και του ζητάει να τον ελέγξει, μέσα στη βροχή.

»– Έχω περάσει από δεκα­πέντε ελέγχους, δεν γίνεται να κάνουμε αυτήν τη δουλειά συνέχεια κάτω από τη βροχή, απαντά, και προχωράει χωρίς να συναντήσει καμιά αντί­δραση από τους αστυνομι­κούς, που βρήκαν λογική την αγανάκτηση του.

»Έχει φτάσει πια στην εί­σοδο του ξενοδοχείου, όπου ενημερώνει τους υπαλλήλους πως θέλει να επιδώσει ένα έγγραφο στη Γραμματεία του κυρίου Κλίντον και πως πρέ­πει να υπογράψουν ότι το πα­ρέλαβαν.

»Εμβρόντητοι, ασφαλίτες και υπάλληλοι αρνούνται και επί τη επιδείξει του εγγρά­φου, που είχε επάνω του όλα τα καλά, και χαρτόσημα και σφραγίδες. Στην επιμονή, α­παντούν πως πρέπει να ειδο­ποιήσουν το διευθυντή. Μέσα έχουν συγκεντρωθεί οι γνω­στοί και μη εξαιρετέοι, όλο το καρκατσουλιό της ελληνικής κοινωνίας με τα γούνινα, τα σατέν και το χαμόγελο της ευδαιμονίας, που τους τίμησε ο πλανητάρχης με την πρό­σκληση. Απ’ έξω, ο Πρόδρο­μος με ένα έγγραφο διαμαρ­τυρίας και περιμένοντας το

διευθυντή, ο οποίος κατα­φθάνει ασθμαίνων για να δει τι γίνεται. Τον ενημερώνουν στο πόδι, κι αυτός στο πόδι δίνει εντολή να το παραλά­βουν. Τι να κάνουν κι αυτοί, υπογράφουν και παραλαμβά­νουν και επιδίδουν εν συνε­χεία στη Γραμματεία του αμε­ρικανού προέδρου το έγγρα­φο, που δεν είναι τίποτα άλλο από ένα κείμενο διαμαρτυ­ρίας για την επίσκεψη του πλανητικού επικυρίαρχου.

»Η αποχώρηση είναι εύκο­λη και λιγότερο εντυπωσιακή. Η βροχή συνεχίζεται καταρ­ρακτώδης, τα περίπολα συνε­χίζουν αμέριμνα την προσπά­θεια τους να μη βραχούν και η περίπτερου έχει βάλει το γάλα στο ψυγείο για να το βρει ο Πρόδομος όταν γυρίσει στο σημείο εκκίνησης.

»Τώρα μπορεί να πιει ήσυχος το γάλα του χωρίς διακοπή.

»Το έργο έλαβε τέλος και έχει τίτλο: ο Πρόδρομος που έσπασε τον αποκλεισμό.

»Όσο για τα συστήματα ασφαλείας; Υπάρχει πάντα κάποιος Πρόδρομος να τα κουρελιάζει.

»Κι όσο για τον ίδιο, ο Πρόδρομος καλεί το ΣτΕ, που συνεδριάζει στις 7 Δεκέμβρη, να κηρύξει παράνομη την κυβερνητική απόφαση 1000/16-11-99 που απαγόρευ­σε την πορεία στην Πρε­σβεία, και καλεί τον υπουργό Δημόσιας Τάξης, μετά τα ε­πεισόδια στο Σιάτλ, να ζητή­σει δημοσία συγγνώμη από τον ελληνικό λαό».

• Ο Πρόδρο­μος Μιχαηλίδης, δικηγόρος, εξαιρετικός επιστήμονας, κομμουνιστής, πέθανε στις 19 Απριλίου 2011.