Πειραιάς ώρα μηδέν, στο χώρο του αθλητισμού. Χειρότερα δεν μπορεί να γίνει. Στο Δήμο Πειραιά αυτή τη στιγμή δεν λειτουργεί τίποτα, γιατί στην πραγματικότητα, δεν υπάρχει τίποτα για να λειτουργήσει. Περίπου 500.000 παιδιά δεν έχουν χώρους, όχι να γυμναστούν, αλλά ούτε να παίξουν και βέβαια ούτε καν να περπατήσουν, λόγω μεγάλου κυκλοφοριακού προβλήματος.
Ο Πειραιάς έχει 23 παιδικούς σταθμούς και ένα κέντρο φιλοξενίας. Εκεί εξυπηρετούνται 1.000 παιδιά και βέβαια χιλιάδες είναι αυτά που μένουν από έξω. Επίσης, έχει 96 νηπιαγωγεία και δημοτικά και 50 γυμνάσια- λύκεια. Περιττό να αναφερθώ στους ελάχιστους ελεύθερους χώρους που έχουν τα σχολεία. Ελπίζω, να μην ξεγελαστεί κάποιος και πει «για στάσου, ο Πειραιάς έχει και τον Ολυμπιακό», μα ο Ολυμπιακός δεν είναι αθλητικό σωματείο, δεν παράγει αθλητισμό, για να προσφέρει άθληση στα παιδιά, είναι ΠΑΕ, είναι επιχείρηση, δεν έχει καμιά σχέση με τη φυσική αγωγή.
Μια μάντρα που τη λένε… γήπεδο
Σήμερα στον Πειραιά, μετά την «κλοπή» του σταδίου Καραϊσκάκη το 2000 και τη βίαιη έξωση από το φυσικό τους χώρο, δεκάδων αθλητικών σωματείων και χιλιάδων αθλητών, αλλά και σχολείων, με την συναίνεση ΠΑΣΟΚ – Ν.Δ. – ΕΟΑ, ο αθλητισμός, εδώ και δεκαπέντε χρόνια, έχει τελειώσει. Ο δεύτερος Δήμος της χώρας με πάνω από ενάμιση εκατομμύριο κατοίκους δεν έχει ούτε έναν αγωνιστικό χώρο στίβο ή γήπεδο. Έχει ένα κλειστό γυμναστήριο του «Σαλπέα», στο οποίο υπάρχει αδιαχώρητο, ένα κολυμβητήριο το «Παπαστράτειο» το οποίο υπολειτουργεί με τα γνωστά προβλήματα, ένα μικρό ποδοσφαιρικό γήπεδο στον Αγ. Διονύση που μοιάζει περισσότερο με «μάντρα» περιφραγμένη, με πλαστικό δάπεδο άκρως επικίνδυνο αφού το υλικό όπως λέγεται είναι καρκινογόνο και αποτελεί σοβαρό κίνδυνο για την υγεία των παιδιών.
Σε αυτή τη «μάντρα» γυμνάζονται 3 σωματεία, η «Οδηγήτρια», ο «Φοίνικας» και ο «Αγ. Δημήτρης». Μέσα σε αυτόν τον ανθυγιεινό χώρο γυμνάζονται μικρά παιδιά οι λεγόμενες «Ακαδημίες». Επίσης στον ίδιο χώρο εξυπηρετούνται και τα παιδιά από τα γύρω σχολεία. Και υπάρχει ακόμα ένας χώρος στον περιβάλλον του ΣΕΦ ο οποίος παίζει το ρόλο του ποδοσφαιρικού γηπέδου. Αυτοί είναι οι χώροι άθλησης του Δήμου Πειραιά…
Τα 260 στρέμματα του περιβάλλοντος χώρου του ΣΕΦ που θα μπορούσαν να λύσουν πολλά προβλήματα, έχει περάσει στο ΤΑΙΠΕΔ προς πώληση μαζί με όλο το παραλιακό μέτωπο. Τα μόνα αθλητικά έργα που έγιναν στον Πειραιά για τις ερασιτεχνικές ομάδες ήταν επί εποχής Παναγιώτη Σαλπέα, όταν εκείνος ήταν Πρόεδρος της ΕΠΣ Πειραιά. Επί 3,5 χρόνια η προηγούμενη Δημοτική Αρχή του κ. Μιχαλολιάκου υποσχόταν ποδηλατόδρομο ο οποίος βέβαια δεν έγινε ποτέ.
Το «Θεμιστόκλειο», ο μοναδικός στίβος 250 μέτρων, στην ουσία δεν υπάρχει, θυμίζει «βομβαρδισμένο χωράφι», το δε «Παπαστράτειο» κολυμβητήριο σχεδόν δεν λειτούργησε τα τελευταία χρόνια. Αυτή λοιπόν είναι η κατάσταση στον Πειραιά σήμερα, αυτά έχει να αντιμετωπίσει ο νέος Δήμαρχος. Αλλά πέρα από τις δικές μας διαπιστώσεις κουβεντιάσαμε και με παλιούς «μπαρουτοκαπνισμένους» παράγοντες, φιλάθλους από το χώρο, που ζούνε σε καθημερινή βάση τα προβλήματα, και παλεύουν μαζί με τα αθλητικά σωματεία.
Σκουπιδότοπος… το ΣΕΦ
Ο Γιώργος Τσάλτας πρώην Γ.Γ. του Εθνικού Πειραιά ταμίας, και έφορος κολύμβησης από τα πιο παλιά μέλη του ιστορικού συλλόγου και άριστος γνώστης των αθλητικών προβλημάτων και όχι μόνο του Πειραιά αλλά και γενικότερα του αθλητισμού είναι ο πρώτος συνομιλητής μας.
– Λοιπόν Γιώργο πως τα βλέπεις τα πράγματα; Τώρα με Δήμαρχο τον Ολυμπιακό και τον Μαρινάκη πιστεύεις ότι μπορούν να έρθουν καλύτερες μέρες για τον αθλητισμό του Πειραιά;
– Νίκο. Ο αθλητικός Πειραιάς έχει τελειώσει από τότε που το στάδιο Καραϊσκάκη πέρασε στα χέρια της ΠΑΕ Ολυμπιακός. Αυτό είχε σαν αποτέλεσμα να εκδιωχθούν όπως εσύ ξέρεις καλύτερα από μένα, κακήν κακώς, όλα τα σωματεία μαζί και ο ιστορικός «Εθνικός», μαζί με τα σωματεία και χιλιάδες παιδιά του στίβου, ποδοσφαιριστές και άλλων αθλημάτων. Από το 2000 λοιπόν που έγινε αυτό, ο Πειραιάς έχει τελειώσει. Γιατί όπως πολύ σωστά λες η ΠΑΕ Ολυμπιακός δεν είναι αθλητικό σωματείο, δεν παράγει αθλητισμό, είναι επιχείρηση.
– Έτσι είναι Γιώργο, όταν μιλάμε για αθλητισμό εννοούμε τη φυσική αγωγή, την καλλιέργεια του ταλέντου, για να γίνει αυτό χρειαζόμαστε τα Σωματεία, τούς Προπονητές τα Στάδια τα Γήπεδα τα Κλειστά Γυμναστήρια τα Κολυμβητήρια τις Αίθουσες Γυμναστικής τις Αίθουσες για τα Βαριά Αθλήματα , και βέβαια Ιατροφαρμακευτική Περίθαλψη, υπάρχουν και άλλα, όμως, αυτά είναι τα βασικά εργαλεία για την παραγωγή αθλητισμού.
– Ετσι όπως τα λες είναι. Παραδείγματος χάριν: Εχει αρχίσει το πρωτάθλημα της Α2 Εθνικής και ο Εθνικός δεν έχει έδρα, αλλά και ούτε που να κάνει προπόνηση, άσε που όλα τα άλλα αθλήματα που καλλιεργούσε έχουν διαλύσει. Άλλο παράδειγμα, το «Παπαστράτειο» κολυμβητήριο. Η νέα διοίκηση, που διορίστηκε από τη Γ. Γ. Αθλητισμού, ζητάει από τα σωματεία για να γυμνάσουν τους αθλητές τους 5.000 ευρώ το μήνα δηλαδή 60.000 ευρώ το χρόνο. Που θα βρεθούν αυτά τα λεφτά; Πως θα γίνει, Νίκο, αθλητισμός έτσι; Αυτός είναι ένας από τους βασικότερους λόγους που αποφεύγουν πια αξιόλογοι άνθρωποι να ασχοληθούν με τον αθλητισμό και με τα αθλητικά σωματεία. Η γενικότερη πολιτική οικονομική κατάσταση έδιωξε τον κόσμο και από τον αθλητισμό.
– Ο Πειραιάς πράγματι δεν έχει ένα στάδιο, ένα ποδοσφαιρικό γήπεδο. Είναι δυνατόν χώροι σαν τη μάντρα του Αγ. Διονυσίου να λέγονται γήπεδα;
– Αυτή η μάντρα όπως πολύ σωστά λες είναι ένα από τα δύο γήπεδα που διαθέτει σήμερα ο Πειραιάς. Η άλλη μάντρα βρίσκεται στο χώρο του ΣΕΦ.
– Για πες μου οι Ομοσπονδίες τι κάνουν, δεν πιέζουν τα πράγματα;
– Για ποιές Ομοσπονδίες μου μιλάς, λες και δεν ξέρεις τα πράγματα. Πενήντα χρόνια τα ίδια και τα ίδια. Είδες ποτέ τις Ομοσπονδίες να ξεσηκωθούν και να διεκδικήσουν κάτι; Εσύ χρόνια δεν τους φωνάζεις, οργανωθείτε, διεκδικήστε, είδες να γίνεται τίποτα; Ευτυχώς που υπάρχουν και οι γονείς. Αυτοί είναι συνέχεια με το χέρι στην τσέπη, αυτοί κρατάνε ότι αθλητισμό έχουμε σήμερα.
– Δεν είχαν πει ότι θα έφτιαχναν κάποιο στάδιο;
– Από υποσχέσεις έχουμε χορτάσει, όλα τα ποδοσφαιρικά σωματεία του Πειραιά βολοδέρνουν εδώ και εκεί.
– Γιώργο αυτή τη στιγμή ποια άλλα αθλήματα καλλιεργούνται εδώ στον Πειραιά;
– Το ποδόσφαιρο, κάτω από αυτές τις άθλιες συνθήκες και ο υγρός στίβος, όπως μπορεί, κολύμβηση και πόλο.
– Και η νεολαία;
– Τα μεγάλα παιδιά στις καφετερίες και τα μικρά ψευτογυμνάζονται στα γήπεδα 5Χ5. Στη Σχολή Δοκίμων υπήρχε ένα μικρό γυμναστήριο, κάποιες ώρες γυμνάζονται κάποια παιδιά.
– Είδα το “Θεμιστόκλειο΄΄ και τρόμαξα.
– Πέρυσι ο Δήμος του Πειραιά πήγε να κάνει κάποια έργα, αλλά διαπιστώθηκε ότι το κτίριο που υπάρχει στο χώρο έχει στατικά προβλήματα, μετά το σεισμό που είχε γίνει, και όλα σταμάτησαν, κυρίως ελλείψει χρημάτων. Ο Δήμος δυστυχώς δεν έχει λεφτά. Και άκου να σου πω και κάτι. Ο Μαρινάκης για το μόνο που ενδιαφέρεται είναι το λιμάνι. Όμως δυστυχώς για κείνον το έχουν πάρει οι Κινέζοι. Νομίζω ότι ήθελε να κάνει κάποιες δουλειές με τον Κόκκαλη. Επίσης ο Δήμος έχει ένα Δάνειο 132.000.000 από εποχής Φασούλα, το οποίο αν δεν κάνω λάθος έχει “παγώσει΄΄ με κυβερνητική απόφαση μέχρι το 2015. Αλλά και ο Μόραλης προεκλογικά είχε τάξει 30.000 θέσεις εργασίας. Όταν ρωτήθηκε μετά τις εκλογές είπε ότι «εγώ δεν είπα αυτό, είπα ότι, όταν φτιάξει η οικονομία της χώρας θα δημιουργηθούν και στον Πειραιά θέσεις εργασίας…
– Για το ΣΕΦ ποια είναι η γνώμη σου; Θα το πάρουν οι Αγγελόπουλοι;
– Γιατί τώρα ποιος το έχει; Οι Αγγελόπουλοι έχουν τακτοποιηθεί καλά. Κανείς δεν μπορεί να τους κουνήσει από εκεί.
– Δηλαδή κατά κάποιο τρόπο έχει γίνει κατάληψη.
– Ακριβώς, γιατί να το κάνουν δικό τους αφού στην ουσία είναι;
– Άρα, για τα παιδιά του Πειραιά υπάρχει μόνο το κλειστό του Σαλπέα στον Αγ. Νικόλαο, το γήπεδο μάντρα στον Αγ. Διονύση, το Παπαστράτειο κολυμβητήριο έτσι όπως λειτουργεί και η άλλη μάντρα γήπεδο του ΣΕΦ.
Εικόνες από το «Θεμιστόκλειο» Στάδιο. Εγκατάλειψη…
Στην παρέα μας είναι και ο κ. Απόστολος Μπουκουβάλας από τα παλιά στελέχη του Εθνικού.
-
Πως τα βλέπεις τα πράγματα Απόστολε;
-
Μαύρα χάλια, τίποτα δεν υπάρχει στο μεγάλο λιμάνι. Κάποτε τα σωματεία είχαν ανθρώπους με διάθεση για δουλειά, μετά την «αρπαγή» του σταδίου Καραϊσκάκη έφυγαν και οι άνθρωποι γιατί τα σωματεία διέλυσαν. Η γνώμη μου είναι ότι μετά και τα εκλογικά αποτελέσματα τα πράγματα θα πάνε ακόμα χειρότερα. Αμφιβάλω αν ο νέος Δήμος ενδιαφερθεί για τη δημιουργία αθλητικών εγκαταστάσεων. Κατά αρχήν δεν έχουμε στίβο. Δεν είναι ντροπή; Η κλοπή του σταδίου Καραϊσκάκη είναι ότι χειρότερο μπορούσε να συμβεί για την πόλη μας. Επειδή λοιπόν πάμε από το κακό στο χειρότερο, μέσα σε όλα που είχαμε, ήρθε και η μείωση των ωρών γυμναστικής στα σχολεία. Ένα ακόμα σοβαρό ζήτημα, είναι και οι σύνδεσμοι οπαδών των μεγάλων ΠΑΕ, είναι βέβαια το αποτέλεσμα της εμπορευματοποίησης του ποδοσφαίρου και γενικότερα του αθλητισμού. Το επαγγελματικό ποδόσφαιρο έχει καταστρέψει στην ουσία τον αθλητισμό της χώρας μας. Π.χ. γιατί δεν βγαίνει το πόρισμα για τα στημένα; Και ακόμα, ο Μελισανίδης θέλει να κάνει γήπεδο με τα δικά μας λεφτά, αλλά και ο Αλαφούζος θέλει τα 7 εκατομμύρια που του υποσχέθηκε ο Σγουρός για να φτιάξει το γήπεδό του. Δυστυχώς Νίκο, ζούμε τραγικές καταστάσεις.
-
Για να κάνω και μια ερώτηση. Ιατροφαρμακευτική περίθαλψη αθλητών…..
-
Νίκο, μη προχωρείς άλλο. Κανείς δεν ασχολείται με την υγεία των αθλητών. Δεν υπάρχει ιατροφαρμακευτική περίθαλψη στον ελληνικό αθλητισμό. Σήμερα ο αθλητισμός στη χώρα μας, κρίμα που το λέω, αλλά είναι από τα μεγαλύτερα ανέκδοτα.
Ένας μεγάλος εργάτης του πειραιώτικου ερασιτεχνικού ποδοσφαίρου, επί εποχής Παναγιώτη Σαλπέα, υπήρξε ο Γιάννης Ζερβακάκης.
-
Γιάννη πως πάμε; Πως τα βλέπεις τα πράγματα;
-
Νίκο όπως γνωρίζεις υπήρξα προπονητής ποδοσφαίρου με δίπλωμα Α΄ κατηγορίας, ήμουνα 15 χρόνια Γενικός Γραμματέας στο Δ.Σ. των Ελλήνων Προπονητών και προπονητής στις Ακαδημίες του Πειραιά για άλλα 10 χρόνια επί εποχής Παναγιώτη Σαλπέα. Εκείνη την εποχή βγήκαν μεγάλα ποδοσφαιρικά ταλέντα.
-
Τι γίνεται σήμερα στον Πειραιά;
-
Δεν υπάρχουν γήπεδα. Το γήπεδο στο ΣΕΦ είναι ακατάλληλο και επικίνδυνο για τα παιδιά. Εκεί παίζουν ομάδες μέχρι Β΄ Κατηγορίας, ο δε αγωνιστικός χώρος είναι γεμάτος λακκούβες, πέρα από το γεγονός ότι το υλικό είναι καρκινογόνο. Υπάρχει βέβαια και το γηπεδάκι στον Αγ. Διονύσιο. Δεν είναι αγωνιστικό γήπεδο, απλά, επειδή εκείνα τα χρόνια, δεν υπήρχαν χώροι είχαμε πει με τον Σαλπέα να το μαντρώσουμε, τουλάχιστον να υπάρχει ένας μικρός χώρος σε εκείνη τη γειτονιά για να μπορούν να παίζουν τα παιδιά. Είναι ένα γηπεδάκι ανάγκης. Το τραγικό είναι άλλο, ότι εκεί, λόγω έλλειψης χώρων, γυμνάζονται τα παιδικά τμήματα της “Οδηγήτριας΄΄ παρά το γεγονός ότι ο χώρος είναι ακατάλληλος. Όλα αυτά είναι ευθύνη των μέχρι σήμερα Δημάρχων. Ο Πειραιάς χρειάζεται τουλάχιστον δύο σωστά αγωνιστικά γήπεδα. Είναι γυμνός από χώρους άθλησης. Ακόμα και τα κολυμβητήρια “Παπαστράτειο΄΄ και “Βοτσαλάκια΄΄ είναι για τους πρωταθλητές. Δεν υπάρχουν χώροι για τα μικρά παιδιά. Π.χ. εάν ένα μικρό ερασιτεχνικό σωματείο όπως είναι η “Οδηγήτρια΄΄ θέλει να δημιουργήσει ένα τμήμα κολύμβησης, δεν μπορεί. Εχουμε βέβαια και το κλειστό του Σαλπέα στον Αγ. Νικόλαο, αυτό είναι για το μπάσκετ. Τα παιδιά στον Πειραιά ασφυκτιούν. Δεν υπάρχουν γειτονιές, δεν υπάρχουν παιδικές χαρές, οι γονείς δεν ξέρουν που να τα πάνε. Κανείς δεν έχει ενδιαφερθεί μέχρι στιγμής για αυτά. Αντίθετα τα σπρώχνουν στα γήπεδα 5Χ5 για να εισπράττουν χρήματα από τους γονείς. Ο Δήμος κάθε χρόνο θα έπρεπε να φτιάχνει μία αθλητική εγκατάσταση και ο Ολυμπιακός θα έπρεπε να έχει το δικό του γήπεδο και όχι να πάρει το στάδιο Καραϊσκάκη το οποίο έχει πληρώσει ο ελληνικός λαός. Εμείς, επί Σαλπέα, είχαμε τρία γήπεδα στην παραλία του Μοσχάτου, με χόρτο φυσικό. Εκεί παίζανε μπάλα 1.500 παιδιά. Από εκεί βγήκαν οι Κονέ, Παπουτσάκης, Ελευθερόπουλος κλπ κλπ. Τα γήπεδα 5Χ5 κάνουν κακό. Δεν προσφέρουν τίποτα.
-
Νομίζω ότι είναι δική μας υπόθεση, η οργάνωση και η απαίτηση, αυτών που μας ανήκουν.
-
Δυστυχώς
-
Χάθηκαν και οι προσωπικότητες, οι μπροστάρηδες που αγωνίζονταν όπως ο Παναγιώτης Σαλπέας.
-
Όλα αυτά λοιπόν τα ζητήματα, που κουβεντιάσαμε με τους φίλους μας, όλες αυτές οι ελλείψεις που έχουμε επισημάνει, μόνο από μια σωστά οργανωμένη κοινωνία μπορούν να βρουν τη λύση τους. Παραδείγματος χάριν, από το 1960, που ιδρύθηκε η Γ.Γ.Αθλητισμού και το ΠΡΟ. ΠΟ και ξεκίνησε η κατασκευή των αθλητικών εγκαταστάσεων ανά την Ελλάδα, η πλειοψηφία τους παρουσίασε κυρίως νομικά προβλήματα, σχετικά με τους τίτλους ιδιοκτησίας. Ένα μεγάλο μέρος των έργων, κτίστηκε σε καταπατημένη γη, πέρα από το γεγονός ότι σχεδόν όλα δεν έχουν άδεια λειτουργίας, γιατί δεν εκπληρώνουν τους όρους που χρειάζονται. Από το 1960 λοιπόν, μέχρι σήμερα, ο ελληνικός λαός, έχει ξοδέψει δισεκατομμύρια για αθλητικές εγκαταστάσεις, οι περισσότερες των οποίων δεν λειτουργούν, η υπολειτουργούν, για τους πάρα πάνω λόγους. Ποιος θα πληρώσει για αυτά τα εγκλήματα; Αν γνώριζε ο Ελληνικός Λαός, τι έχει πληρώσει για τον Αθλητισμό, χωρίς να έχει αθλητισμό, παράδειγμα ( ο Πειραιάς του πήρανε το ΚΑΡΑΪΣΚΑΚΗ και το ΣΕΦ για τα οποία όλοι μας έχουμε πληρώσει τα μαλλιά της κεφαλής μας) θα τους είχε πάρει με τις ΠΕΤΡΕΣ. Από τους ποιο βρόμικους χώρους είναι ο ΑΘΛΗΤΙΣΜΟΣ. Ποιος θα ξεκινήσει το ψάξιμο;
ΠΡΟΣΟΧΗ θα χρειαστεί ΜΑΣΚΑ οξυγόνου, γιατί οι αναθυμιάσεις θα είναι τρομερές.
