Το 61,31% του «ΟΧΙ» δεν είναι ομοιογενές και δεν είναι ένα ποσοστό που ανήκει στον ΣΥΡΙΖΑ και τους ΑΝΕΛ. Σίγουρα η κυβέρνηση θα επιδιώξει να εκμεταλλευτεί αυτό το ισχυρό «ΟΧΙ», για να συνεχίσει τη διαπραγμάτευση. Το είπε, άλλωστε, και χθες ο πρωθυπουργός, Αλέξης Τσίπρας: «Η εντολή που μου δίνεται δεν είναι εντολή ρήξης αλλά εντολή ενίσχυσης της διαπραγματευτικής δύναμης για την επίτευξη συμφωνίας».
Δεν μας εκπλήσσει καθόλου η ερμηνεία του «ΟΧΙ» από την κυβέρνηση. Είναι, όμως, έτσι; Η κυβέρνηση έθεσε ένα συγκεκριμένο ερώτημα στο δημοψήφισμα, που αφορούσε την πρόταση των δανειστών. Δεν ζήτησε ανανέωση της λαϊκής εντολής (με εκλογές), ούτε έθεσε σε δημοψήφισμα την πρόταση – μνημόνιο των 8 δις. Αντίθετα, ανακοίνωσε το δημοψήφισμα και μετά επανήλθε στο «τραπέζι» των διαπραγματεύσεων με ένα διετές – μνημόνιο, αξίας 29,2 δισεκατομμυρίων ευρώ!
Τις κινήσεις αυτές του ΣΥΡΙΖΑ τις χαρακτηρίσαμε πολιτική απάτη (σε προηγούμενο άρθρο) και θα επιμείνουμε σε αυτό, χωρίς καμία αμφιβολία.
Η κυβέρνηση, επιχειρώντας να δείξει πως είναι κυρίαρχη στο πολιτικό παιχνίδι της χώρας, επιδιώκει να μετατρέψει το «ΟΧΙ» σε μια νέα λαϊκή εντολή. Εάν ήθελε νέα λαϊκή εντολή ας έκανε εκλογές, αν ήθελε να εγκριθεί η πρόταση της (το μνημόνιο των 8 δισεκατομμυρίων και το διετές μνημόνιο των 29,2 δισεκατομμυρίων) ας την έθετε στο δημοψήφισμα, για να μπορούν να υπάρχουν ασφαλή συμπεράσματα, για τη βούληση του λαού. Δεν το έκανε, γιατί ήθελε να παίξει πολιτικάντικα, με την ερμηνεία του «ΟΧΙ» στους δανειστές.
Τα «ΟΧΙ» στους εκβιασμούς
Ανεξάρτητα από το ερώτημα και τα πολιτικά παιχνίδια της κυβέρνησης, το «ΟΧΙ» είχε κάποια αναμφισβήτητα χαρακτηριστικά. Για μια ακόμα φορά η Ευρωπαϊκή Ένωση – την οποία η κυβέρνηση θεωρεί «σπίτι των λαών» – προσπάθησε, με διάφορους τρόπους, να παρέμβει στις επιλογές του λαού και να εκβιάσει. Οι «σύμμαχοι», με πολιτικές δηλώσεις στελεχών της ΕΕ και τρομοκρατικά δημοσιεύματα στο διεθνή Τύπο, μας έδειξαν – πάλι – ποιοι είναι. Σε αυτούς του εκβιασμούς ο λαός είπε «ΟΧΙ».
Παράλληλα, τα κυρίαρχα μέσα ενημέρωσης της χώρας έπαιξαν με το φόβο και τον τρόμο, με την ανασφάλεια και την αγωνία του ελληνικού λαού για επιβίωση. Κουνούσαν το δάχτυλο και κατασκεύαζαν ρεπορτάζ, μετέδιδαν άκριτα οποιοδήποτε τρομοκρατικό σενάριο. Δεν άντεχαν στο ρόλο τους, που έτσι κι αλλιώς εξυπηρετεί συγκεκριμένα συμφέροντα. Οι «Πρετεντέρηδες», οι «Παπαδημητρίου» και οι «Μπογδάνοι» (αυτοί έκλαιγαν στην …εξορία των καναλιών της Ελβετίας) έκαναν ό, τι …καλύτερο μπορούσαν. Έβλεπαν παντού «ΝΑΙ» και …διάβαζαν «χαρτάκια» με σενάρια πανικού, επιδιώκοντας να μαλώσουν τον ελληνικό λαό. Σε αυτή την «μαύρη» προπαγάνδα ο λαός είπε «ΟΧΙ».
Επίσης, η εργοδοτική τρομοκρατία έζησε μια από τις …ωραιότερες στιγμές της. Οι εκβιασμοί σε χώρους εργασίας και η καθοδήγηση για το «ΝΑΙ» σε «ΟΛΑ» απέδειξαν, για μια ακόμα φορά, πως η «εθνική ενότητα» είναι ένα παραμύθι, για να επικρατούν οι απόψεις των ισχυρών. Μαζί με τους παραπάνω και μεγάλο μέρος του φθηνού «καλλιτεχνικού» προσωπικού της χώρας. Οι Ρουβάδες έπρεπε να υποστηρίξουν την Ελλάδα τους. Μια Ελλάδα που δεν έχει καμία σχέση με την Ελλάδα των πολλών, με την Ελλάδα του λαού, που αγωνίζεται, για να ζήσει, και παλεύει για να μεγαλώσει τα παιδιά της.
«ΟΧΙ» στα μνημόνια – «ΟΧΙ» στην Ευρωπαϊκή Ένωση
Το «ΟΧΙ» του 61,31% δεν μπορεί να μοιραστεί με αριθμούς. Αυτό ήταν κάτι που το επιδίωξε η κυβέρνηση, ώστε να το εκμεταλλευθεί για τον εαυτό της, βάζοντας μόνο το ερώτημα για την πρόταση των δανειστών. Ακόμα και η ίδια η κυβέρνηση, όμως, γνωρίζει καλά πως το «ΟΧΙ» του 61,31% δεν είναι «ΝΑΙ» στη διαπραγμάτευση.
Ένα ποσοστό του λαού που ψήφισε «ΟΧΙ» στηρίζει την κυβέρνηση να συνεχίσει τη διαπραγμάτευση. Ακόμα κι αυτό το ποσοστό, όμως, δεν ρωτήθηκε ποια διαπραγμάτευση… Ένα ποσοστό του «ΟΧΙ» αρνήθηκε να εκβιαστεί, από τους δανειστές και τους εκπροσώπους τους και να υπακούσει στις εντολές της ΕΕ. Ψηφίζοντας «ΟΧΙ» έστειλε το δικό του μήνυμα, δεν έδωσε εξουσιοδότηση, στην κυβέρνηση.
Παράλληλα, υπήρξε κι ένα «ΟΧΙ» σαφές και συγκεκριμένο, που δεν χάρισε το «ΟΧΙ» στην κυβέρνηση. Ήταν ένα «ΟΧΙ» με συγκεκριμένα πολιτικά χαρακτηριστικά, ένα «ΟΧΙ» στα μνημόνια των δανειστών και στα μνημόνια της κυβέρνησης, ένα «ΟΧΙ» στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Αυτό είναι ξεκάθαρο «ΟΧΙ» και σήμερα, μια μέρα μετά το δημοψήφισμα. Δεν έχει καμία αυταπάτη για την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ- ΑΝΕΛ. Ένα «ΟΧΙ» που καλεί σε έξοδο από την Ευρωπαϊκή Ένωση, με απόφαση του λαού.
Ένα ποσοστό εξέφρασε την άποψη του, στο δημοψήφισμα, με άκυρα ψηφοδέλτια, με συγκεκριμένο πολιτικό περιεχόμενο, ενάντια στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Ούτε αυτό το ποσοστό είναι μετρήσιμο. Σε προηγούμενο άρθρο είχαμε την εκτίμηση πως το άκυρο και η αποχή το λιγότερο δεν βοηθά. Δίνει τη δυνατότητα στην κυβέρνηση να εμφανίζεται ως ιδιοκτήτης του «ΟΧΙ», δεν δυναμώνει το «ΟΧΙ» της ρήξης με την Ευρωπαϊκή Ένωση, δεν συμμετέχει στις κοινωνικές διεργασίες, διακινδυνεύει την επικράτηση του «ΝΑΙ». Αυτή είναι άποψη μας και σήμερα Δευτέρα, μετά το δημοψήφισμα.
Δεν μπορεί να αγνοήσει κανείς το ποσοστό της αποχής. Σίγουρα έπαιξε μεγάλο ρόλο η δυσκολία μετακίνησης για οικονομικούς λόγους. Σε αυτό έχει ευθύνη η κυβέρνηση που δεν παρείχε τις απαραίτητες διευκολύνσεις, για να μπορέσουν ψηφίσουν κι εκείνοι που δεν είχαν τη δυνατότητα να πάνε στον τόπο που ψηφίζουν. Το ποσοστό της αποχής δεν είναι μικρό. Ένα τμήμα του λαού δεν ψήφισε συνειδητά. Το στοιχείο αυτό χρειάζεται να συνεκτιμηθεί, σε κάθε ανάλυση, σε κάθε κοινωνική και πολιτική διεργασία.
Ένα νέο …δημοψήφισμα
Η σημερινή μέρα είναι διαφορετική, όπως διαφορετική θα είναι και η επόμενη περίοδος. Από εδώ και πέρα υπάρχει το …δημοψήφισμα στους δρόμους, στους χώρους δουλειάς, στις γειτονιές.
Η κυβέρνηση θα συνεχίσει τη διαπραγμάτευση με την Ευρωπαϊκή Ένωση. Η αποκάλυψη των προθέσεων και των προτάσεων της κυβέρνησης (δύο μνημόνια έχει προτείνει ήδη…), ο αγώνας για να αποδειχθεί – σε περισσότερους – πως η Ευρωπαϊκή Ένωση δεν αλλάζει, είναι το νέο .. δημοψήφισμα.
Πρόκειται για ένα … δημοψήφισμα με το ερώτημα που αποτυπώνει το πραγματικό δίλημμα: Μέσα ή έξω από την Ευρωπαϊκή Ένωση.
Μέσα ή έξω από την Ευρωπαϊκή Ένωση με ποιον τρόπο; Η απάντηση που δίνουμε με αυτό το κείμενο – όπως και με τα προηγούμενα – είναι έξοδος από την Ευρωπαϊκή Ένωση, με άλλο δρόμο ανάπτυξης (όχι έξοδος από την Ευρωπαϊκή Ένωση γενικά και αόριστα) και σχέδιο που δείχνει πως αυτός ο δρόμος είναι ο καλύτερος για το λαό. Σχέδιο, με στοιχεία, αποδείξεις και προοπτική. Και κάτι βασικό: Έξοδος από την Ευρωπαϊκή Ένωση, μαζί με το λαό, με επιλογή του λαού.
