“Υπάρχει μόνο μια κοινωνική τάξη που σκέφτεται το χρήμα παραπάνω από τους πλούσιους κι αυτή είναι οι φτωχοί Ο φτωχός δύσκολα μπορεί να σκεφτεί ότι,οτιδήποτε άλλο κι αυτό προστίθεται στην δυστυχία του να είσαι φτωχός
…………………………………………………………………………………………………………….
Πρέπει να παρατηρήσουμε την αρετή των φτωχών και να την αποδεχθούμε , και όχι ασφαλώς των φτωχών που νοιώθουν ευγνωμοσύνη για τις ελεημοσύνες η συμβιβάζονται με ένα σύστημα που τους πετάει και κανένα ψίχουλο, είναι πολλοί αυτοί οι φτωχοί αλλά δεν είναι ενάρετοι, , οι ενάρετοι ανάμεσα στους φτωχούς δεν είναι καθόλου ευγνώμονες , αντιδρούν, δείχνουν δυσαρέσκεια, αγνωμοσύνη , επαναστατούν,. Για ποιο λόγο θα έπρεπε να δείχνουν ευγνωμοσύνη για τα ψίχουλα που πέφτουν από τα τραπέζια των κρατούντων, θα έπρεπε να κάθονται κανονικά και οι ίδιοι στο τραπέζι. Όσο για τους δυσαρεστημένους φτωχούς το να δείχνουν την δυσαρέσκεια τους είναι μεγάλη αρετή γιατί με τον απαίσιο και χυδαίο τρόπο που τους υποχρεώνουν να ζουν όταν δεν είναι δυσαρεστημένοι σημαίνει ότι εκπέσανε στην πνευματική κατάσταση του κτήνους, ¨Όποιος έχει εντρυφήσει στην Ιστορία γνωρίζει ότι η ανυπακοή είναι από τις κυριότερες αρετές στον άνθρωπο.
……………………………………………………………………………………………………………….
Ο σοσιαλισμός και ο κομμουνισμός απαλλοτριώνοντας την ατομική ιδιοκτησία σε δημόσιο πλούτο, και εδραιώνοντας την συνεργασία στη θέση του ανταγωνισμού κινείται σε σωστή κατεύθυνση αλλά χρειάζεται κάτι πολύ περισσότερο για να αποκατασταθεί το νόημα της ανθρώπινης ζωής χρειάζεται η εξατομίκευση Αν ο κομμουνισμός είναι ολοκληρωτικός καταλήγουμε σε καταστάσεις χειρότερες κι από την τωρινή, έχουμε εξελιγμένες τεχνολογικά τυραννίες, και το λέω γιατί μερικές από τις ιδέες του κομμουνισμού που μελέτησα ταυτίζονται δυστυχώς με αυτές του αυταρχισμού και του απολυταρχισμού . Γιατί ο φτωχός εάν έχει κάποια ψυχική δύναμη, κάποτε καταφέρνει να αναπτύξει ένα είδος εσωτερικής ελευθερίας ακόμα και σε τόσο αποτρόπαιες συνθήκες,. ελευθερία που δεν θα την νοιώσει και δεν θα την βρει ποτέ σε συνθήκες επιβεβλημένης ομοιομορφίας. “
Όσκαρ Ουάιλντ – αποσπάσματα από το δοκίμιο “Η ψυχή του ανθρώπου στον σοσιαλισμό “
[arve url=”https://www.youtube.com/embed/ZrBkBoz0_Hw”]
H ιέρεια του πρωτοποριακού ευρωπαϊκού κινηματογράφου Ζαν Μορώ τραγουδάει τις πρώτες στροφές από την “μπαλάντα της φυλακής” του Όσκαρ Ουάιλντ
“..Ο καθένας μας σκοτώνει ό,τι αληθινά αγαπάει,
και μην το χεις για κρυμμένο, έτσι η ζωή κυλάει
Άλλοι με παχιές κουβέντες και σικάτη δουλοπρέπεια
εκπληρώνουνε το δυσάρεστο το χρέος χωρίς ίχνος από απρέπεια
μα με το σπαθί σκοτώνει όποιος θα φανεί γενναίος
Με ματιά σκέτο φαρμάκι και διαρκή την απειλή
αγάπες σημαδεύουνε οι παρορμητικοί,
αλλ΄ όμως πάντοτε άψογοι αβροί και τρυφεροί
ένα φιλί θα δώσουνε στο θύμα οι δειλοί…”
βλέπουμε λοιπόν ότι ο μοναδικός λογοτέχνης και στοχαστής ήξερε εξίσου για την ψυχή του ανθρώπου στον καπιταλισμό
(απόδοση κειμένων και της στροφής του ποιήματος : Ισαάκ Σούσης )
- (Σημείωση «Ημεροδρόμου»: Ο Όσκαρ Ουάιλντ γεννήθηκε στις 16 Οκτωβρίου 1854. Λόγω «τεχνικού» προβλήματος, δημοσιεύουμε σήμερα (με μια μέρα καθυστέρηση) το κείμενο του Ισαάκ Σούση. Γι αυτό το μικρό ετεροχρονισμό ζητούμε την κατανόηση του… Όσκαρ Ουάιλντ, του Ισαάκ και τη δική σας.
