Just in

Όλα τα νέα
Imerodromos logo
 

Ελληνική κυριαρχία στο Ιόνιο, όχι στο Αιγαίο…

Με την παρουσίαση  σήμερα (Τρίτη) το απόγευμα  στο Λονδίνο των θαλάσσιων περιοχών του Ιονίου και νότια της Κρήτης που η..

Με την παρουσίαση  σήμερα (Τρίτη) το απόγευμα  στο Λονδίνο των θαλάσσιων περιοχών του Ιονίου και νότια της Κρήτης που η Ελλάδα διαθέτει σε πετρελαϊκές εταιρίες  για έρευνες επανέρχεται—εμμέσως πλην σαφώς–  στο προσκήνιο το γεγονός της  ακρωτηριασμένης εθνικής κυριαρχίας στο Αιγαίο και την ευρύτερη περιοχή από την Κάρπαθο μέχρι το Καστελόριζο. Μια ματιά στο χάρτη (που συνοδεύει το εν λόγω κείμενο)  των περιοχών που η ελληνική κυβέρνηση  προσφέρει  προς έρευνα, είναι αρκετή για να αντιληφθεί κάποιος ότι ολόκληρη η Ανατολική θαλάσσια περιοχή της χώρας είναι «γκρίζα» (και απαγορευμένη για έρευνα και εκμετάλλευση) ζώνη. Με πιο απλά λόγια, ο εν λόγω χάρτης υπενθυμίζει  ότι η συγκυβέρνηση Σαμαρά- Βενιζέλου απλώς παρακολουθεί τις τουρκικές κινήσεις οι οποίες έχουν στόχο την παγίωση ολόκληρου του Αιγαίου (μέχρι και το Καστελόριζο) ως γκρίζα ζώνη και της οποίας το καθεστώς  θα πρέπει να συζητηθεί (δηλαδή να μοιραστεί) μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας. Η πρόσκληση των πετρελαϊκών εταιριών για έρευνα στις περιοχές της δυτικής Ελλάδας (Ιόνιο) και νότια της Κρήτης υπενθυμίζει επίσης και κάτι ακόμη: Την υποταγή των κυβερνώντων στις αμερικανικές οδηγίες να μην τολμήσουν να ανακηρύξουν την ελληνική κές Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη (ΑΟΖ) στην περιοχή της Ανατολικής Μεσογείου. Κοιτάζοντας την έναρξη των δημοπρασιών για την έρευνα και εκμετάλλευση ενεργειακών κοιτασμάτων στη δυτική Ελλάδα,  δεν μπορεί παρά να σημειώσουμε ότι η κινητοποίηση για την αναζήτηση και εκμετάλλευση ελληνικών ενεργειακών πόρων –την οποία ανακοίνωσε ο υφυπουργός Περιβάλλοντος, Ενέργειας και Κλιματικής Αλλαγής Γιάννης Μανιάτης στις 19 Ιανουαρίου 2012 υπογραμμίζοντας ότι αυτοί οι πόροι μπορούν να καλύψουν πάνω από το 30% των εγχώριων ενεργειακών αναγκών– αρχίζει την εποχή κατά την οποία οι επίσημοι δανειστές της Ελλάδας, με τις δανειακές συμβάσεις και τα μνημόνιά τους, διαμορφώνουν τη νομοθεσία της χώρας αποκτώντας ως εχέγγυα δημόσια περιουσία και πόρους. Πράγματι, αποτελεί αξιοσημείωτη σύμπτωση: Οι διαδικασίες για τη δημιουργία του δημόσιου φορέα, ο οποίος ανέλαβε  τις διαδικασίες για την υλοποίηση ερευνών για πετρέλαιο στη Δυτική Ελλάδα (το Αιγαίο και η θάλασσα νότια του Καστελόριζου όπως είπαμε, αλλά καλό είναι να το επαναλαμβάνουμε, έχουν αποκλειστεί από τις έρευνες – ως επιβεβαίωση του ότι ακόμη μία φορά η Τουρκία έχει καταφέρει να μετατρέψει de facto αυτές τις περιοχές σε «γκρίζες ζώνες») εξελίχθηκαν παράλληλα με τις διαδικασίες για τη δημιουργία του Ταμείου που αναλαμβάνει την εκποίηση της δημόσιας περιουσίας, αλλά και του Ταμείου στο οποίο θα εκχωρηθούν τα έσοδα της εκποίησης, τα νέα δάνεια, αλλά και σημαντικότατοι δημόσιοι πόροι ώστε να διατίθενται κατ’ απόλυτη προτεραιότητα για την εξυπηρέτηση του χρέους.  Εις βάρος κάθε άλλου είδους δημόσιας δαπάνης, επένδυσης, πληρωμής μισθών και συντάξεων… Όπως έγραψε η «Καθημερινή» στις 16.11.2011, «με απόφαση της Διυπουργικής Επιτροπής Αναδιαρθρώσεων και Αποκρατικοποιήσεων μεταβιβάστηκαν στο Ταμείο Αξιοποίησης Ιδιωτικής Περιουσίας του Δημοσίου περιουσιακά στοιχεία του Δημοσίου. Σ’ αυτά περιλαμβάνονται οι συμμετοχές του Δημοσίου στις τράπεζες Εθνική, Alpha Bank, Πειραιώς, όπως και στον ΟΠΑΠ, τον ΟΛΠ, τον ΟΛΘ, την ΕΥΔΑΠ, την ΕΥΑΘ, περιφερειακά λιμάνια και αεροδρόμια» κ.λπ. Επίσης μεταβιβάστηκαν προς ξεπούλημα «τα υφιστάμενα και μελλοντικά περιουσιακής φύσεως δικαιώματα του Δημοσίου, δικαιώματα διαχείρισης και εκμετάλλευσης, κεκτημένα οικονομικά συμφέροντα, άυλα δικαιώματα και δικαιώματα λειτουργίας, που απορρέουν από την από 23 Νοεμβρίου 1999 σύμβαση μεταξύ του Δημοσίου και της εταιρίας ΚΑΒΑΛΑ OIL Α.Ε., πλην των δικαιωμάτων που αφορούν στην Περιοχή Εκμετάλλευσης “Νότια Καβάλα”, συμπεριλαμβανομένων και των δικαιωμάτων εκμετάλλευσης επί του εναπομείναντος στην εν λόγω Περιοχή κοιτάσματος φυσικού αερίου, για χρονικό διάστημα έως και 50 έτη μετά τη λήξη της προαναφερθείσας σύμβασης». Συμπέρασμα: Με απλά και λίγα λόγια αν και ότι προκύψει ως οικονομικό όφελος από τους ενεργειακούς πόρους που ενδεχομένως υπάρχουν στη δυτική Ελλάδα, πάει στο σεντούκι των δανειστών. Αυτά που μπορούν να προκύψουν στα Ανατολικά θα πρέπει να μοιραστούν, στην καλύτερη περίπτωση, με την Τουρκία.

Απόψεις