¨Όταν ακούω Σύριους πρόσφυγες να λένε στις συνεντεύξεις τους, πόσο καλά ήταν πριν τον πόλεμο στη Συρία με τον Άσαντ και όλη τη ληστρική και δεσποτική μειοψηφία του να επιβάλλεται στα πάντα, θυμάμαι και τους δικούς μας, που χωρίς να είναι χουντικοί, με την έννοια ότι σε ελεύθερες εκλογές θα ψήφιζαν τους χουντικούς, λένε ωστόσο «τι καλά που ήμασταν στη Χούντα».
Δεν με εκνευρίζει τόσο το απολιτικό τους, μια ολόκληρη μεταπολίτευση έμαθε και στη γενιά μου πόσο το πολιτικοποιημένο είναι για τους επιτήδειους ένας ακόμα τρόπος αναρρίχησης , ένα ακόμα πλαίσιο για να θριαμβεύσουν τυχάρπαστοι και συστημικοί. Με ενοχλεί η απάθεια τους συνολικά.
Αυτό το έλλειμμα συνειδητότητας των απλών, καλών ανθρώπων, που σε καθημερινή βάση γκρινιάζουν και βρίζουν τους από πάνω, το ότι δεν έχουν καμιά πραγματική κοινωνικοποίηση, πέραν του να κρατάνε ισορροπίες με τους γείτονες και να κάνουν τον σταυρό τους, ή να σκύβουν ευλαβικά στο άκουσμα του μουεζίνη, να επιχειρούν να είναι σε ένα ανερμάτιστο δούναι και λαβείν, χωρίς να ρωτάνε ούτε τι δίνουν , ούτε τι παίρνουν. Να ανοίγουν καμιά φορά κεφάλια στα γήπεδα και μετά όταν όλος αυτός ο συστημικός τρόπος ζωής ζητά το αντίτιμό του, το φόρο αίματος, για να εξακολουθεί να υφίσταται απαράλλαχτος, να θυμούνται πόσο καλά ήτανε τα χρόνια της απάθειας τους, της συγκατάβασης τους στα δεδομένα. Η έλλειψη περιέργειας τους για το τι γίνεται πραγματικά, η σωφροσύνη τους να μην ανακατεύονται .
Οι ίδιοι ετοιμάζονται να βγάλουν τον Τραμπ στην Αμερική. Είναι οι ίδιοι, η θέση τους μόνο αλλάζει, το ποιοι συμπτωματικά βρέθηκαν εδώ και ποιοι εκεί. Αν ήταν Άραβες θα ήταν μουσουλμάνοι, αν ήταν δυτικοί λευκοί θα ήταν χριστιανοί, αν ήταν Έλληνες θα ήταν ορθόδοξοι, αν ήταν Σκανδιναβοί προτεστάντες.
Αν όλα πάνε «καλά», ποτέ δεν θα αναρωτηθούν. Στις κρίσεις θα βάζουν υπογραφές, το αλληλέγγυο αίσθημα τους θα είναι κι αυτό διαχειρίσιμο. Αυτός ο αγαπημένος μέσος όρος, θύματα των πολέμων, χοροί από ¨Τρωαδίτσσες¨ και ¨Πέρσες¨, που πιστεύουν πάντα ότι πριν τον πόλεμο ήταν όλα καλά.
Και αυτή η φυσιολογικότητα , αυτή η αιώνια αιχμαλωσία σε ένα επίπεδο συνείδησης που σε εγκλωβίζει σε ρόλους κυνηγών και θηραμάτων.
Αυτές οι μάζες που γεμίζουν στάδια, πότε για ολυμπιάδες και πότε για να συγκεντρωθούν και να διανεμηθούν σε στρατόπεδα. Οι ίδιοι.
[iframe id=”https://www.youtube.com/embed/tVNjrnrzcaY”]
