Σε επικοινωνιακό επίπεδο ο ΣΥΡΙΖΑ κέρδισε – πάλι – τη Νέα Δημοκρατία, προχθές στη Βουλή. Βέβαια, δεν είναι τόσο δύσκολο, πια, ο Αντώνης Σαμαράς να φαίνεται μια καρικατούρα του παρελθόντος. Τα περί «αντρικής σχολής» ήταν ένα απολαυστικό θέαμα, το οποίο συμπλήρωνε ο Α. Γεωργιάδης. Το δίδυμο Σαμαρά – Γεωργιάδη έχει μια αισθητική που «ντοπάρει», πια, μόνο κάτι παλιούς δεξιούς, που θυμούνται τα νιάτα τους… Εύκολα τα «θύματα» για τον ΣΥΡΙΖΑ…
Τι έγινε, όμως, τελικά στη Βουλή; Πολλοί περίμεναν τον πρωθυπουργό να μιλήσει συγκεκριμένα ή να ανακοινώσει κάτι.
Ο Αλέξης Τσίπρας, στη Βουλή, προσπάθησε να κάνει τον Σαμαρά να μιλήσει σαν πρωθυπουργός. Τα κατάφερε. Η επαναφορά της εικόνας του πρωθυπουργού Σαμαρά λογικό ήταν να απωθήσει, όποιον έβλεπε τη συζήτηση και θυμόταν τα πολιτικά και κοινωνικά εγκλήματα της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ. Έτσι, ο Αλέξης Τσίπρας πήρε πάλι στα χέρια του τον αντιπολιτευτικό λόγο, για λίγο. Το πρόβλημα (του Αλέξη Τσίπρα), όμως, είναι ότι ο αντιπολιτευτικός λόγος του έμεινε στα χέρια… Ο ΣΥΡΙΖΑ είναι, πια, κυβέρνηση κι αυτό δεν ξεχνιέται με επικοινωνιακά τερτίπια. Παράλληλα, οι «έντιμοι συμβιβασμοί» και η «δημιουργική ασάφεια» δεν ταιριάζουν με το «σκίσιμο των μνημονίων».
Ο ΣΥΡΙΖΑ κατάφερε να συσπειρωθεί και να συσπειρώσει, μέσω της υπενθύμισης των πεπραγμένων της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ. Ο ΣΥΡΙΖΑ επεδίωξε να εντείνει την – απολύτως δικαιολογημένη – απέχθεια στη ΝΔ και στο ΠΑΣΟΚ.
Το ερώτημα, όμως, είναι συγκεκριμένο: Τι ήθελε να πετύχει ο ΣΥΡΙΖΑ με τη συζήτηση στη Βουλή, εκτός από τη συσπείρωση ενάντια στη πολιτική των μνημονίων; Μήπως να προετοιμάσει το έδαφος για τους εμφανείς «έντιμους συμβιβασμούς»; Πολιτικά είναι έξυπνο, πριν την (κάθε) κωλοτούμπα, να θυμίζεις τα χειρότερα. Έξυπνο είναι, αριστερό δεν είναι. Αυτή η τακτική θυμίζει την πολιτική του ΠΑΣΟΚ, παλιότερα, που, όταν ήθελε να περάσει «έντιμους συμβιβασμούς», (ξανά)έριχνε το σύνθημα «ο λαός δεν ξεχνά τι σημαίνει Δεξιά»…
