Just in

Όλα τα νέα
Imerodromos logo
 

Ο κύκλος της βίας

Εντύπωση προκαλεί το γεγονός ότι αυτά τα παιδιά- αναφέρομαι στους οργανωμένους οπαδούς των ΠΑΕ-, παρά το γεγονός ότι έχουν περάσει..

Εντύπωση προκαλεί το γεγονός ότι αυτά τα παιδιά- αναφέρομαι στους οργανωμένους οπαδούς των ΠΑΕ-, παρά το γεγονός ότι έχουν περάσει 35 χρόνια επαγγελματικού ποδοσφαίρου, δεν έχουν καταλάβει πως η συμπεριφορά τους, αφήνει παγερά αδιάφορους τους παίκτες, οι οποίοι δεν έχουν απολύτως κανένα συναισθηματικό δεσμό με την ομάδα που παίζουν. Το μόνο που τους ενδιαφέρει είναι, μετά από κάθε παιχνίδι να είναι υγιείς. Τίποτα άλλο.

Είναι επαγγελματίες, όποια ομάδα τους δώσει τα περισσότερα, εκεί θα πάνε. Ο αθλητισμός πλέον είναι εμπόριο. Τι νόημα λοιπόν έχουν οι φωτοβολίδες; Δηλαδή αν τραυματίσουμε, η σκοτώσουμε κάποιον παίκτη από την αντίπαλη ομάδα, τι θα γίνει; Οι μόνοι που θα κλαίνε, θα είναι οι συγγενείς του αθλητή.

Βεβαίως για να κατανοηθούν όλα αυτά, χρειάζεται να έχουμε αθλητική (και όχι μόνο) παιδεία.

Όλα άρχισαν το φθινόπωρο του 1979. Τότε έγινε το «μεγάλο έγκλημα», με κυβέρνηση Κωνσταντίνου Καραμανλή, υπεύθυνο επί των αθλητικών τον Αχιλλέα Καραμανλής και σύμβουλο Κ. Παπαναστασίου, ο οποίος έκανε και τον πρώτο Νόμο, 75/75 αν δεν κάνω λάθος, περί «Επαγγελματικού Ποδοσφαίρου». Από τότε μέχρι σήμερα και το νέο Νόμο του Κοντονή, έχουν περάσει δεκάδες Νόμοι κυρίως για τη ΒΙΑ, η οποία όχι μόνο δεν περιορίζεται, αλλά μεγαλώνει σαν τη Λερναία Ύδρα.

Όλοι έχουν καταλάβει και πολύ περισσότερο οι ιθύνοντες του αθλητισμού ότι το φαινόμενο της βίας είναι βαθιά κοινωνικό και η εμπορευματοποίηση του ποδοσφαίρου το εκτρέφει συστηματικά. Επομένως είναι αδύνατον να αντιμετωπιστεί μόνο με ένα νόμο, όσο αυστηρός και αν είναι αυτός.

Αλλού βρίσκεται το πρόβλημα και δε πρόκειται να γίνει τίποτα γιατί, όπως προκύπτει, η κυβέρνηση δεν έχει σκοπό να τα βάλει με τα μεγάλα οικονομικά, επιχειρηματικά συμφέροντα που λυμαίνονται το χώρο του ποδοσφαίρου.

 

Σχετικά θέματα

Απόψεις