Διεκδίκησε όλον τον πλούτο που παράγεις. Αυτό δε λέει το γνωστό σύνθημα? Ε, ναι, αυτό λέει. Για ποιον πλούτο μιλάμε όμως; Για τον Πλούτο του Αριστοφάνη; Για τον Πλούτο του Μίκυ; Koίτα να δεις που η απάντηση είναι πάλι μέσα σε βαρετά…νούμερα!! Που βγάζουν, όμως, ένα νόημα!!
Χωρίς χρονοτριβή:173 δισ ευρώ το ΑΕΠ. Αυτό παράγει η εργατική τάξη, ο εργαζόμενος λαός της χώρας.Περίπου 13 δισ ευρώ είναι οι μισθοί και οι συντάξεις του Δημοσίου. Περίπου 4,6 δισ ευρω οι μισθοί στον ιδιωτικό τομέα. Αν αφαιρέσουμε τους μισθούς και τις συντάξεις, μένει υπόλοιπο κάτι παραπάνω από 150 δισ ευρώ. Δεν το λες και ψίχουλα…Όχι κι άσχημα,ε;
Από τα 150 δισ ευρώ, να αφαιρέσουμε τους φόρους των 46 δισ ευρω, θεωρώντας ότι επιστρέφουν και τα 46 δισ ευρώ ως κοινωνική προσφορά στον εργαζόμενο λαό(που μόνο έτσι δεν ειναι); Να τους αφαιρέσουμε. Αν αφαιρέσουμε αυτά τα 46 δισ ευρώ που χρηματοδοτούν μισθούς, συντάξεις, Υγεία, Παιδεία, λεωφορεία και ότι άλλο βάλει ο νους σου, πάλι μένει γερή μπάζα. Μένουν κοντά 100 δισ ευρώ.
Και που πάνε αυτά τα 100 δις ευρώ που δημιούργησε ο ελληνικός λαός; Ο πλούτος που παράγει; Η αξία που έγινε από τον ιδρώτα των εργαζομένων;
Ο κρατικός προυπολογισμός δίνει μερικές, μόνο, απαντήσεις:
–6,7 δισ ευρω πάνε σε ΔΠΕ, τουτέστιν δαπάνες δημοσίων επενδύσεων. Και τι είναι αυτό;
Αυτό είναι λεφτά του λαού που τα δίνει το δημόσιο για να φτιαχτούν δρόμοι και γεφύρια, λιμάνια και αεροδρόμια, μετρό και ολυμπιακά ακίνητα.
Θα μου πεις, κακό είναι να φτιαχτούν όλα αυτά; Όχι, θα απαντήσω.
Κακό είναι τα λιμάνια που έχτισε ο λαός, αντί να ανήκουν στο λαό, να ανήκουν στην Cosco.
Kακό είναι τα αεροδρόμια που έχτισε ο λαός, αντι να ανήκουν στο λαό,να ανήκουν στην Fraport.
Kακό είναι οι δρόμοι και τα γιοφύρια που έχτισε ο λαός, αντί να ανήκουν στο λαό, να έχουν διόδια και να ανήκουν στη Hochtief.
–600 εκατομμύρια ευρώ πάνε σε εξοπλιστικά προγράμματα. Θα μου πεις, κάποτε δίναμε τα τριπλά, κοντα 2 δισ ευρώ, για υποβρύχια που γέρναν. Ή δίναμε extra 900 εκατομμύρια ευρώ για να τα κάνουμε να μη…γέρνουν. Ή δίναμε αντίστοιχα ποσά για τα Leopard με…περίεργα συστήματα κατεύθυνσης πυρών, για οχήματα Mercedes για τα οποία ,μόλις πριν 1 μήνα, γερμανικές εφημερίδες αναζητούσαν τον μίτο της…μίζας! Ή δίναμε 500 εκατομμύρια ευρώ προ διετίας για αεροπλάνα, ώστε να ακολουθούμε τον στρατιωτικό ανταγωνισμό στην περιοχή, αλλά 2 χρόνια μετά σκεφτόμαστε να δώσουμε άλλα τόσα, επειδη ο Ερντογάν ανακοίνωσε οτι δε σέβεται τη συνθήκη της Λωζάνης.
–5,7 δισ ευρώ για δαπάνες τόκων. Αυτό, έτσι, χωρίς πολλά λόγια και σχόλια.
–1,8 δισ. ευρώ για καταπτώσεις εγγυήσεων. Δηλαδή το δημόσιο είχε εγγυηθεί σε χρηματοπιστωτικά ιδρύματα, εταιρείες, ιδιώτες,ότι ναι μεν αυτοί βαρέσαν…κανόνι, αλλά κανένα πρόβλημα, θα αγοράσει τη ζημιά το Δημόσιο.
Ναι, έτσι, κάνει και η γιαγιά μου τον επιχειρηματία. Άμα πάει καλά, γεμίζει το σεντούκι. Άμα δεν πάει καλά και πτωχεύσει, θα αγοράσει το Δημόσιο τη ζημιά και το σεντούκι δεν το ακουμπάει κανένας. Θα μου πεις, σιγά τα ωά. Αυτά τα κάνει και ο Μαρινόπουλος χωρίς να έχει καταπέσει καμία εγγύηση. Κλάιν.
–554 εκατομμύρια ευρώ για αναλήψεις χρεών φορέων. Δηλαδή ζεστό χρήμα για ιδιώτες που έχουν αναλάβει έργα για λογαριασμό του δημοσίου. Γιατί το κράτος δεν μπορεί. Του στυλ:που να τρέχουμε τώρα να κάνουμε κρατική βομηχανία φαρμάκων. Δεν είναι καλύτερα να πληρώνουμε τι φαρμακευτικές; Ή που να τρέχουμε τώρα να πληρώνουμε σκουπιδιάρηδες. Δε δίνουμε καλύτερα τα διπλά από αυτά που θα τους δίναμε σε κανένα ιδιώτη να μαζέψει τα σκουπίδια; Ή που να τρέχουμε να βρούμε εργάτες να φτιάξουν δρόμους; Δεν πληρώνουμε τα τριπλά κανέναν εργολάβο να τα κανονίσει αυτός?
–1,3 δισ στον ΟΑΕΔ. Όπα, κακό κι αυτό; Τι φταίνε οι άνεργοι; Οι άνεργοι δε φταίνε. Άλλωστε, επίδομα ανεργίας είναι 800 εκατομμύρια ευρώ. Τα υπόλοιπα 500 εκατομμύρια ευρώ είναι επιδότηση επιχειρηματιών με τσάμπα εργαζόμενους. Εύγε.
Ποιο είναι το συμπέρασμα απο αυτά; Μα ότι βγαίνουν οι απολογητές του καπιταλισμού και μιλάνε για το ρίσκο του επιχειρηματία-καπιταλιστή. Ποιο ρίσκο δηλαδή; Άμα πτωχεύσει, θα τον σώσει το δημόσιο. Άμα δεν πτωχεύσει, τον επιδοτεί με φράγκα το δημόσιο. Άμα δεν έχει εργαζόμενους να αντλεί υπεραξία, τον επιδοτεί με εργαζόμενους το δημόσιο. Άμα χρειάζεται υποδομές, τις φτιάχνει το δημόσιο και μετά του τις χαρίζει.Άμα η παρουσία του δημοσίου σε τομείς της παραγωγής μειώνει τις πιθανότητες κέρδους του(βλ. Παιδεία, Υγεία, Ενέργεια), ο επιχειρηματίας καταγγέλει κρατισμό και το δημόσιο παραχωρεί τη θέση του(βλ ΣΔΙΤ.) Άμα δε γεμίζουν τα σεντούκια του, το δημόσιο νομοθετεί μείωση μισθών (μνημόνια) και εργοδοτικών εισφορών(νόμος-λαιμητόμος) και τον σώζει. Κι άμα τσακωθεί με τον κανένα ανταγωνιστή του, το δημόσιο κάνει τον διαιτητή. Μην πάρει μονάχα ένας, για όλους έχει …κοκό.Αυτά είναι.
Και για να ανταποδώσει τη χάρη στους πολιτικούς του υπαλλήλους, τους πετάει και μια μίζα, για να επιλέξουν υποβρύχια που γέρνουν ή έστω μια καλή…καφετιέρα. Δηλαδή πόσο τελειότερο «επενδυτικό» περιβάλλον χρειάζονται οι καπιταλιστές; Ποια είναι τελικά η ερμηνεία του προυπολογισμού? Τα δικά μου, δικά μου και τα δικά σας, δικά μου.
Για να γυρίσουμε στο αρχικό ερώτημα:Που πάνε αυτά τα 100 δισ ευρώ; Όλα αυτά που παράγει ο ελληνικός λαός; Μα που αλλού; Σε δάνεια, τόκους και επιδοτήσεις. Στα σεντούκια των τραπεζών και στις τσέπες των αφεντικών.
Απίστευτο; Κι όμως. Αυτός είναι ο καπιταλισμός.
Δε διορθώνεται. Ανατρέπεται.
