Just in

Όλα τα νέα
Imerodromos logo
 

Δουλεύουν σαν είλωτες, ζουν σαν παρίες

 Ενας χρόνος κι ένας μήνας πέρασε από τη δολοφονική επίθεση των τριών μπράβων επιστατών του Νίκου Βαγγελάτου, μεγαλέμπορα στη λαχαναγορά..

 Ενας χρόνος κι ένας μήνας πέρασε από τη δολοφονική επίθεση των τριών μπράβων επιστατών του Νίκου Βαγγελάτου, μεγαλέμπορα στη λαχαναγορά του Ρέντη και ιδιοκτήτη μεγάλων εκτάσεων φράουλας στη Μανωλάδα, σε βάρος μεταναστών εργατών γης που διεκδίκησαν δεδουλευμένα έξι μηνών. Τότε οι περίπου 200 εργάτες από το Μπαγκλαντές, αφού πήγαν για πολλοστή φορά στα γραφεία της εταιρίας για να ζητήσουν τα δεδουλευμένα τους, αντί για χρήματα, δέχτηκαν, εν ψυχρώ, καταιγισμό από σφαίρες (χρησιμοποιήθηκαν δύο καραμπίνες κι ένα περίστροφο), από απόσταση λίγων μέτρων, με αποτέλεσμα 35 εργάτες γης να πέσουν αιμόφυρτοι στο έδαφος ενώ οι υπόλοιποι άρχισαν να τρέχουν προς τα χωράφια για να σωθούν από τα φονικά πυρά. Οι σφαίρες και τα σκάγια τους βρήκαν στο κεφάλι, στα μάτια, στο λαιμό, στο στήθος, σε πολλά ζωτικά όργανα. Εντεκα νοσηλεύτηκαν σε νοσοκομεία, τέσσερις αρκετά σοβαρά, αλλά ευτυχώς κανείς δεν έχασε τη ζωή του.  Οι φυσικοί υπεύθυνοι αυτής της εγκληματικής πράξης αναμένεται να δικαστούν την ερχόμενη Παρασκευή…

manoladabΕδώ και δύο δεκαετίες οι μεγαλοκαλλιεργητές στην ευρύτερη περιοχή της Μανωλάδας έχουν δημιουργήσει ένα εργασιακό κολαστήριο και όχι μόνο που προσομοιάζει με αυτό που είχαν δημιουργήσει οι μεγαλοκτηματίες στο Νότο των ΗΠΑ του 19ου αιώνα. Δηλαδή, υπάρχουν, ο μεγαλοκτηματίας, οι «επιστάτες» που επιβλέπουν τις εργασίες, και οι εργάτες γης χωρίς κανένα ουσιαστικό δικαίωμα. Απότοκο αυτού του σκηνικού αποτέλεσε και η γκαγκστερικού τύπου επίθεση των υποτακτικών του Βαγγελάτου σε βάρος των μεταναστών. Υπενθυμίζουμε ότι ένας εκ των επιστατών του αφεντικού που πυροβόλησε σε βάρος των μεταναστών εργατών είναι ο ίδιος που τον Αύγουστο του 2012, είχε δέσει στο αγροτικό και έσερνε στους δρόμους της Μανωλάδας έναν Αιγύπτιο μετανάστη επειδή έκανε το «λάθος» να ζητήσει τα δεδουλευμένα του. Το όργιο της εκμετάλλευσης εκεί δεν έχει προηγούμενο. Οι απάνθρωπες συνθήκες κάτω από τις οποίες αναγκάζονται να δουλεύουν και να ζουν, χωρίς ίχνος υπερβολής, είναι τέτοιες, που προσβάλλουν ακόμα και το προσδόκιμο όριο ζωής. Χιλιάδες είλωτες Δουλεύουν σαν είλωτες, ζουν σαν παρίες. Με αυτή τη φράση μπορεί κανείς να συμπυκνώσει τις συνθήκες κάτω από τις οποίες μοχθούν για το μεροκάματο χιλιάδες μετανάστες εργάτες γης στις καλλιέργειες στην περιοχή του Δήμου Βουπρασίου της Ηλείας. Αμείβονται με 20 – 22 ευρώ για δουλειά 7 ωρών από τις 6.30 π.μ. έως τις 1.30 μ.μ. και με 3 ευρώ την ώρα από τις 5 το απόγευμα μέχρι το βράδυ. Ωστόσο, δεν είναι λίγες οι φορές που στους εργάτες γης δεν δίνονται και αυτά τα ελάχιστα χρήματα. Οι επιτήδειοι μεγαλοκτηματίες – ειδικά στους μετανάστες που δεν έχουν άδεια παραμονής – καταγγέλλουν ανώνυμα στην αστυνομία την ύπαρξη «παράνομων» μεταναστών και υποδεικνύουν το μέρος στο οποίο βρίσκονται. Η αστυνομία λειτουργεί με …ταχύτητα φωτός, συλλαμβάνει τους μετανάστες, τους απελαύνει και οι μεγαλοκτηματίες γλιτώνουν να δώσουν τα δεδουλευμένα. Οι συνθήκες εργασίας στα θερμοκήπια της φράουλας όπου εργάζονται μοιάζουν με θάλαμο αερίων. Ιδιαίτερα όταν η εξωτερική θερμοκρασία σκαρφαλώνει και ξεπερνά τους 30 βαθμούς Κελσίου στο εσωτερικό του θερμοκηπίου εκτινάσσεται πάνω από 45 βαθμούς με την ατμόσφαιρα πλέον να είναι αποπνικτική. monoladaaΟι χώροι στους οποίους διαμένουν δεν κάνουν ούτε για να σταβλίζονται ζώα, πολλώ δε μάλλον να κατοικούν άνθρωποι και μάλιστα μικρά παιδιά. Η εικόνα είναι απελπιστική. Στις κατασκευές – θερμοκήπια που καλλιεργούν τις φράουλες στις ίδιες ακριβώς κατασκευές – παράγκες – θερμοκήπια οι μεγαλοπαραγωγοί στοιβάζουν τους μετανάστες – έξω από το χωριό στα βάθη των αγρών – οι οποίες και αποτελούν τα σπίτια τους. Κάθονται και κοιμούνται σε ξύλινες παλέτες με χαρτόνι για σεντόνι και μοναδικό σκέπαστρο μια κουρελού. Πόσιμο νερό, τουαλέτα, ρεύμα είναι άγνωστες λέξεις. Η ατομική τους υγιεινή και το μπάνιο γίνεται από μια σωλήνα γεώτρησης, καταμεσής στο ύπαιθρο, με τα νερά να λιμνάζουν ακριβώς δίπλα όπου μένουν και να λειτουργούν ως φως πάνω στο οποίο συνωστίζονται όλων των ειδών τα έντομα. Από το ίδιο νερό, διανθισμένο με κάθε είδους «σαρίδια», πίνουν και μαγειρεύουν. Οι περισσότερο τυχεροί, ελάχιστοι στον αριθμό, διαβιούν κατά εικοσάδες σε εγκαταλειμμένα παλαιά σπίτια και αποθήκες που «άνοιξαν» για να φιλοξενήσουν ανθρώπους οι οποίοι πληρώνουν με το κεφάλι την παραμονή τους. Ετσι, εκεί που κατοικούσαν ποντίκια, σαύρες και αράχνες δημιουργήθηκε χώρος και για ανθρώπους. Σε αυτό το συντελούμενο έγκλημα διαρκείας είναι υπόλογοι, όλες οι προηγούμενες και νυν τοπικές, αστυνομικές, δικαστικές αρχές καθώς και οι κυβερνήσεις που όχι μόνο γνώριζαν τι συνέβαινε αλλά με τη στάση τους συνέβαλαν, διόγκωσαν και συντήρησαν το φαινόμενο προκειμένου να πλουτίζουν οι μεγαλοκτηματίες σε βάρος των μεταναστών, μέχρι και σήμερα. Ατράνταχτη απόδειξη αυτής της ενοχής είναι το γεγονός, πως, κανείς από τους αυτόκλητους «ράμπο», κανείς από αυτούς που επιδόθηκαν σε νυχτερινές επιδρομές τύπου Κλου Κλουξ Κλαν, δεν τιμωρήθηκε ποτέ και για τίποτα. Στον αντίποδα, τα θύματα της δολοφονικής επίθεσης, οι 200 μετανάστες εργάτες γης, αδυνατούν μέχρι και σήμερα να σταυρώσουν μεροκάματο…

Απόψεις