Δεν είναι η πρώτη φορά που το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο αναγνωρίζει ότι η πολιτική που εφαρμόστηκε στην Ελλάδα από το 2008 είχε «λάθη». Έτσι, η πρόσφατη έκθεση κάποιων εμπειρογνωμόνων, που επισημαίνει μια σειρά «λαθών» (ειδικά στο πρώτο μνημόνιo), δεν είναι κεραυνός εν αιθρία.
Τέτοιες εκθέσεις όμως δεν έχουν καμιά απολύτως σημασία, από τη στιγμή που ούτε το ΔΝΤ, ούτε η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα, ούτε η Ευρωπαϊκή Επιτροπή, δεν αποφασίζουν να διορθώσουν τα «λάθη» τους.
Αν και, για να λέμε τα πράγματα με το όνομα τους, τα «λάθη» που εντοπίζει το ΔΝΤ δεν αφορούν στους στόχους των μνημονίων, αλλά κυρίως τα μέσα για την επίτευξη τους. Δηλαδή, η διόρθωση δεν θα επιφέρει καμιά αλλαγή στην απελπιστική κατάσταση των λαϊκών νοικοκυριών.
Ωστόσο, τι νόημα έχει η αναγνώριση του λάθους, αν δεν συνοδεύεται από την έμπρακτη διάθεση για τη διόρθωση του; Τι νόημα έχει η έκθεση του ΔΝΤ αφού, με τις ευλογίες του, συνεχίζεται η ίδια πολιτική και με το τρίτο μνημόνιο;
Αυτό που έχει ενδιαφέρον, όμως, είναι η στάση των ελληνικών κυβερνήσεων από το 2008 ως σήμερα, οι οποίες γνωρίζοντας τα «λάθη» των μνημονίων επέμειναν και επιμένουν στην πλήρη υλοποίηση τους.
«Σήμερα είμαστε σε μια φάση, να προσπαθούμε να τηρούμε πάλι μνημονιακές υποχρεώσεις», δήλωσε η κυβερνητική εκπρόσωπος, αποσιωπώντας το γεγονός ότι αυτές οι «λάθος» υποχρεώσεις έχουν συνομολογηθεί μεταξύ της σημερινής κυβέρνησης και του δήθεν μεταμεληθέντος ΔΝΤ, όσο και των άλλων «θεσμών».
Να το πούμε πιο απλά. Αυτοί που μας ρημάζουν τη ζωή, με τις «λάθος» πολιτικές τους, μας λένε κι από πάνω: «Μετά την απομάκρυνση εκ του ταμείου, ουδέν λάθος αναγμωρίζεται»…
