Just in

Όλα τα νέα
Imerodromos logo
 

Η Katyusha και ο Κατήφορος

  Ας ξεκινήσουμε από τα βασικά… Άλλο τέχνη και άλλο χαβαλές για καταπιεσμένα λυκειόπαιδα. Με άλλα λόγια, καλό είναι η..

 

Ας ξεκινήσουμε από τα βασικά… Άλλο τέχνη και άλλο χαβαλές για καταπιεσμένα λυκειόπαιδα. Με άλλα λόγια, καλό είναι η τέχνη να έχει και μια αισθητική, δηλαδή να «παιδεύει» αισθητικά. Πάμε τώρα και στα πιο δύσκολα… Καλό είναι, επίσης, να γνωρίζουμε η τέχνη που κάνουμε τι και ποιόν εξυπηρετεί ως μια ιδιαίτερη μορφή κοινωνικής συνείδησης.

Διότι τέχνη που δεν είναι προς όφελος κανενός παρά μόνο αυτής καθ’ αυτής της τέχνης δεν υπάρχει. Υπάρχει η τέχνη που τέθηκε στην υπηρεσία του λαού και δι’ αυτού ανυψώθηκε… Χρειάζονται παραδείγματα; Βάρναλης, Ρίτσος, Μπρεχτ, Σοστακόβιτς, Χικμέτ, Νερούδα…. Υπάρχουν εκείνοι που πίστεψαν ότι η τέχνη στέκεται πάνω από τα πολιτικά και κοινωνικά πάθη. ‘Αθελά τους ή και ηθελημένα προσδέθηκαν  στο σύστημα και το υπηρέτησαν. Υπάρχουν και εκείνοι που πιστεύουν ότι υπηρετούν την ιστορία και το λαό και δεν βλέπουν ότι το σύστημα τους περιθάλπει με τη στοργή του επειδή κάνουν ακριβώς το αντίθετο.

Ας έρθουμε, λοιπόν, στο προκείμενο… Το τελευταίο «καλλιτεχνικό» πόνημα των Τζίμη Πανούση – Γιάννη Αγγελάκα, με τον … εμπνευσμένο τίτλο «Η Katuysha του ΚΚΕ»  τέχνη δεν το ονομάζεις, αν δεχθούμε ότι η τέχνη έχει, πρώτα απ’ όλα, αισθητικούς κανόνες. Οργισμένους, πρόχειρα σκαρωμένους στίχους που άλλοτε κολυμπάνε στην εφηβική οργή και άλλοτε στον ξεσαλωμένο χαβαλέ θα βρεις κανείς αρκετούς στο Λύκεια της χώρας.  Δεν τους υποτιμώ καθόλου τους έφηβους… Εκεί είναι η μήτρα των αυριανών καλλιτεχνών. Αλλά όταν τέτοια πονήματα  προέρχονται από πενηντάρηδες «γερόλυκους» της ροκ, τότε έχω κάθε λόγο να μιλήσω για καλλιτεχνική  «φτώχεια». Οι έφηβοι, δε, που ροκάρουν, μπαίνουν στον κόπο να το κάνουν σκαρώνοντας τη δική τους μουσική, αλλά σε αυτό θα επανέλθω.  Και για να εξηγούμαι ανήκω σε εκείνους που δεν υποτιμούν καθόλου, αντίθετα τιμούν, αυτό που έχουν δώσει μουσικά ως σήμερα και οι δύο καλλιτέχνες.

Και πάμε στο επόμενο και το πιο σοβαρό… Είναι δικαίωμα του καθενός να έχει όποια άποψη θέλει για το ΚΚΕ και να τη διατυπώνει. Το αν θα τη διατυπώσει με τρόπο διαλλακτικό, αν θα την τεκμηριώσει με επιχειρήματα ή αν θα αναλυθεί σε υβριστικό οχετό είναι κάτι που αφορά τον προσωπικό πολιτικό και αισθητικό πολιτισμό του καθένα. Ο Γιάννης Αγγελάκας και ο Τζίμης Πανούσης προτίμησαν τον υβριστικό οχετό. Επειδή, όμως, οι ίδιοι θεωρούν εαυτούς  τιμητές και υπερασπιστές της παρακαταθήκης της Εθνικής Αντίστασης και του Αρη Βελουχιώτη θα ήταν πιο έντιμο από την πλευρά τους, τις απόψεις τους για το ΚΚΕ να μην τις επενδύσουν μουσικά με τον ύμνο του ΕΑΜ. Διότι συμβαίνει το εξής «περίεργο»: Η ψυχή της Εθνικής Αντίστασης και του ΕΑΜ ήταν το ΚΚΕ και Αρης Βελουχιώτης μέλος του! Αξιοι μουσικοί και συνθέτες είναι, θα μπορούσαν να είχαν εμπνευστεί μια πρωτότυπη μελωδία για να ντύσει ένα τόσο εμπνευσμένο στίχο.

Κατά τ’ άλλα καθένας εφ’ ω ετάχθη και εφ’ ω εχάθη. Είναι σίγουρο ότι θα ‘ρθουν ξανά οι ποιητές εκείνοι, που θα μιλήσουν για τη φτώχεια και την εξαθλίωση και θα ‘ ρθουν ξανά οι διανοούμενοι που θα φωτίσουν τις αιτίες τους. Ως τότε, όπως θα ‘λεγε και ο Μπρεχτ:

«σαν αντικρύζω τα πρόσωπά τους που σαπίζουν\

Μου περνάει η πείνα»

Απόψεις