Γιατί καμία μάνα δεν θα ξαναγεννήσει τέτοιο γιο…
Γιατί ήρωες τέτοιοι μπορούν μοναχά να βγούνε μέσα απ΄την εργατιά…
Γιατί τέτοιους ηγέτες, μόνο το Κομμουνιστικό Κόμμα μπορεί να αναδείξει…
Γιατί όσο και να πασχίζουν, στο φως δε βάζουν φωτιά. Γιατί όσο και να προσπαθούν να θάψουν την αλήθεια , αυτή πάντα θα αναπαράγεται μ΄αυτά τα λόγια:
ΛΑΕ , ΘΥΜΗΣΟΥ,ΤΟ ΧΩΜΑ ΠΟΥ ΠΑΤΑΣ ,
ΛΕΥΤΕΡΩΣΕ Ο ΑΡΗΣ ΚΑΙ ΤΟ ΕΑΜ-ΕΛΑΣ.
Τόσο απλά και συνοπτικά. Γιατί αυτά τα λόγια δεν είναι μνημόσυνο.
Δεν είναι ανάμνηση του παρελθόντος.
Δεν είναι νοσταλγία.
Είναι εικόνες απ΄το μέλλον.
Είναι τα guidelines της προσεχούς επανάστασης.
Είναι στιγμιότυπα της πορείας προς την τελική νίκη των λαών.
Είναι η λεπτή κόκκινη γραμμή που συνδέει το παρελθόν με το μέλλον. Το μέλλον που δεν πρόλαβε να ζήσει ο Άρης , το παρελθόν που δεν προλάβαμε να δούμε εμείς. Είναι ο ΔΣΕ.
Γιατί ο ΔΣΕ , η κορυφαία στιγμή της ταξικής πάλης στη χώρα μας, δεν ήταν παρά η πολιτική επιβεβαίωση του Άρη. Και πολλοί λένε ότι αυτή ήταν και η πολιτική του κληρονομιά. Αλλά όχι , δεν ήταν αυτή.
Η πολιτική του κληρονομιά είναι γραμμένη με κόκκινη μπογιά σε έναν αιγαιοπελαγίτικο βράχο:
ΑΥΓΟΥΣΤΟΣ 1949, ΔΣΕ: Θ Α Τ Α Ξ Α Ν Α Π Ο Υ Μ Ε…
Η ψυχή μας δεν είναι στη Μεσούντα.
Η ψυχή μας είναι σ΄εκείνον τον αιγαιοπελαγίτικο βράχο.
Δόξα και τιμή στον πρώτο του αγώνα.
Δόξα και τιμή στον Καπετάνιο Άρη.
ΕΑΜ , ΕΛΑΣ , ΕΠΟΝ , ΟΠΛΑ , ΔΣΕ…
Και ο αγώνας συνεχίζεται. Από τώρα και για πάντα μέχρι τη νίκη…
