Just in

Όλα τα νέα
Imerodromos logo
 

Λούνα Παρκ «Καρακακάν»!

Ζούσε κάποτε μια κακιά μάγισσα. Δεν έμενε μέσα σε κάποιο βαθύ πηγάδι. Δεν ήταν η γυναίκα της Ζάκυθος. Δεν την..

Ζούσε κάποτε μια κακιά μάγισσα. Δεν έμενε μέσα σε κάποιο βαθύ πηγάδι. Δεν ήταν η γυναίκα της Ζάκυθος. Δεν την είχε γεννήσει η φαντασία κανενός Σολωμού. Την είχε γεννήσει απλώς η μάνα της. Η γυναίκα αυτή περιφερόταν ανά τον κόσμο και βύθιζε τους ανθρώπους στη λύπη. Πώς; Μα, με το μαγικό ραβδί της. ΄Ηταν τα χρόνια, οι αιώνες πιο σωστά, της “Λυπητερής”. ΄Ομως, τα χρόνια, οι αιώνες εκείνοι πέρασαν, γύρισε ο τροχός, η κακιά μάγισσα μας άφησε χρόνους και ταυτόχρονα άφησε στο πόδι της την κόρη της, την καλή μάγισσα, τη “Γελαστερή”. Αυτή, σε αντίθεση με τη “Λυπητερή”, ό,τι άγγιζε με το ραβδί της το έκανε πηγή αστείρευτου γέλιου. Λειτουργούσε με τη μέθοδο της σμίκρυνσης, αν όχι της ελαχιστοποίησης. Γι΄αυτό και η εποχή της χαρακτηρίστηκε “του υποκοριστικού”. Στην επαφή μαζί της οι άνθρωποι γίνονταν ανθρωπάκια, τα τραπέζια τραπεζάκια, οι πατάτες πατατούλες, κ.ο.κ. Χάρη στην ευεργετική δράση της “Γελαστερής” ο κόσμος απολάμβανε όλα τα καλά της Γελοιοκρατίας. Κάποιοι κακεντρεχείς μίλησαν για ασύστολη παιδοποίηση της ανθρωπότητας και για πυγμαία Οικουμένη. Γρήγορα, όμως, ανακάλεσαν. Πήραν τα λόγια τους πίσω. Και στρατεύθηκαν κι αυτοί στο παιχνίδι ενός κόσμου που δεν χρειάζεται πια (καλώς ή κακώς) στρατιώτες αλλά στρατιωτάκια, μολυβένια και μη. Τι να κάνουν; Αλλιώς, δεν θα τους έπαιζε κανείς. Οπότε, όλοι μαζί: “Καρακακάν!”

 

Απόψεις