Για όσους νιώθουν ακόμα την ανάγκη με τη ζέστη να στραφούν στο – κινηματογραφικό – παρελθόν, οι προτάσεις για τη βδομάδα είναι πολλές και αξιόλογες.
Κινηματογράφος Ζέφυρος –
Τα χιόνια του Κιλιμάντζαρο – κινηματογραφική διασκευή του μυθοστορήματος του Έρνεστ Χέμινγουέη με τον Γκρέκορυ Πεκ και τηνΆβα Γκάρντνερ. Σαν το παλιό καλό κρασί.
Open Air Film Festival –
Πράκτωρ 007 Εναντίον Χρυσοδάκτυλου
Σκηνοθεσία: Γκάι Χάμιλτον Πρωταγωνιστούν: Σην Κόνερη, Γκερτ Φρομπ, Χόνορ Μπλάκμαν
Ακαδημία Πλάτωνος
15 Ιουνίου στις 9:30
Κλασική κατασκοπευτική ταινία με τον Σήν Κονερυ στο ρόλο του πράκτορα 007 (ο πρώτος και μακράν ο καλύτερος Μποντ, Τζέημς Μποντ) αυτή τη φορά με αποστολή στο Φορτ Νοξ, για να αποτρέψει τον Χρυσοδάκτυλο και τους ανθρώπους του από το να κλέψουν τον παγκόσμιο χρυσό και να θέσουν σε κίνδυνο την παγκόσμια οικονομία (Μπρέτον Γουντς που σας χρειάζεται!).
Ευκαιρία για βόλτα στην ξεχασμένη αλλά όμορφη Ακαδημία Πλάτωνος, να την χαρούμε λίγο πριν την κάνουν κι αυτή Mall – ή να το παλέψουμε για να μη γίνει;
Ταινιόραμα 2018 από τον κινηματογράφο Άστυ και την ΑΜΑ Films.
Τώρα που θα έχουμε βροχές και καταιγίδες, το υπόγειο είναι ο,τι πρέπει.
Για την επόμενη – 5η – βδομάδα ξεχωρίζουμε:
Πέμπτη 14/6
18: 00 Το γλυκό πεπρωμένο του Άτομ Εγκογιάν – εξαίρετο ψυχογραφικό θρίλερ. Μια κοινότατα προσπαθεί να θεραπεύσει τα τραύματα της και να συγκρατήσει την οργή της.
22: 00 Τραγούδια από τον δεύτερο όροφο – ο σουηδός σκηνοθέτης Ρόυ Άντερσον εμπνέεται από τον περουβιανό ποιητή Σέζαρ Βαγιέχο και γυρίζει μια μινιμαλιστική πικρή κωμωδία σχετικά τα αιώνια ερωτήματα που ταλανίζουν τα ανθρώπινα κεφάλια, την επικοινωνία ανάμεσα στους ανθρώπους και πως μπορείς να βρεις αγάπη και συμπόνια.
Σάββατο 16/6
20:00 Η υπηρέτρια – το ερωτικό θρίλερ του Κορεάτη Τσαν Βουκ Παρκ. Μια κοπέλα προσλαμβάνεται ως υπηρέτρια σε μια πλούσια γιαπωνέζα κληρονόμο με βοηθήσει ‘έναν απατεώνα να την κλείσει στο ψυχιατρείο και να καταχραστεί την περιουσία της.
22:00 Νοσταλγώντας το φως – το συγκλονιστικό ντοκιμαντέρ του Γκουσμαν. Δυο κόσμοι συναντιούνται στην έρημο της Ακατάμα της Χιλής, το πιο άνυδρο σημείο του πλανήτη.
Οι αστρονόμοι ψάχνουν στον ανέφελο ουρανό για την ιστορία του σύμπαντος και μια ομάδα γυναικών πιο δίπλα ψάχνει να βρει λείψανα των νεκρών της που δολοφόνησαν οι άνθρωποι του Πινοσέτ.
Κυριακή 17/6
22:00 Φρανκενστάιν Τζούνιορ – η τρελή παρωδία του Μελ Μπρουκς, όπου ο εγγονός του Φρανκενστάιν γυρνάει στον παλιό πύργο του παππού και, με τη βοήθεια της γραμματέας του και ανεπανάληπτου Αϊγκορ, προσπαθήσει να επαναλάβει το πείραμα του παππού και να δημιουργήσει ανθρώπινη ζωή…με απρόβλεπτες κωμικές συνέπειες. Το αντικαταθλιπτικό για την εργάσιμη βδομάδα που έρχεται!
Δευτέρα 18/6
20:00 Velvet Goldmine – Το 1984 ο Άρθουρ, ένας δημοσιογράφος από την Νέα Υόρκη, ερευνά την ιστορία του Μράιαν Σλέιντ, ενός γκλαμ ροκ σταρ των 70s που σκηνοθέτησε τον υποτιθέμενο θάνατο του και, όταν αποκαλύφθηκε η απάτη, έπεσε στην αφάνεια.
22:00 Οικογενειακή Γιορτή – Με αφορμή τη συμπλήρωση των 60 χρόνων του pater familias μια δανέζικη μεγαλοαστική οικογένεια συγκεντρώνεται σε ένα κάστρο για να το γιορτάσει. Όμως τα μυστικά και τα ψέματα που θα βγουν στην επιφάνεια θα τους χαλάσουν τη γιορτή.
Η ταινία που έκανε παγκόσμια γνωστό τον Τόμας Βίτενμπεργκ, που μαζί με τον Φον Τριερ έγραψαν το Δόγμα95, τη δική τους προσέγγιση για ένα πιο αυθεντικό σινεμά.
Τρίτη 19/6
18:00 Αντρέι Ρούμπλιoφ – Το επικό αριστούργημα του Ταρκόφσκι για τη ζωή και το έργο του μεγάλου Ρώσου εικονογράφου Αντρέι Ρούμπλιoφ. Τρεις και πλέον ώρες εικαστικής πανδαισίας!
20:00 Τριστάνα – Η ορφανή, αθώα Τριστάνα ζητάει προστασία από τον αριστοκράτη που έχει οριστεί ως κηδεμόνας της, για να πέσει θύμα στις σεξουαλικές του ορέξεις. Κατρίν Ντενέβ και Φερνάντο Ρέυ σε μια ακόμα καταπληκτική ταινία της χρυσής εποχής του Λουίς Μπουνιουέλ.
Λίγα λόγια για την ταινία – κόσμημα της βδομάδας, το Αντρέι Ρουμπλιόφ του Αντρέι Ταρκόφσκι
Σε μια από τις μαγικές στιγμές που μας επιφυλάσσει ο παγκόσμιος κινηματογράφος, το άγαλμα της Βέρα Mούκινα με τον εργάτη και την αγρότισσα από τα Κολχόζ που κρατάνε ένα σφυρί και ένα δρεπάνι – το λογότυπο της Mosfilm – μας εισάγει σε ένα τρίωρο θρησκευτικό ποίημα όπου ο Ταρκόφσκι καταφέρνει το ακατόρθωτο: οικοδομεί ένα εικαστικό θαύμα όπου κάθε σκηνή είναι από μόνη της αφήγηση, χωρίς τη βοήθεια της γλώσσας.
Η τέχνη υπάρχει για να αντιμετωπίζουμε τις ατέλειες του κόσμου’. Ο Ταρκόφσκι ήδη από το 1961 σκεφτόταν να γυρίσει μια ταινία για τη ζωή του μεγάλου εικονογράφου και ήρωα του 15ου αιώνα Αντρέι Ρούμπλιοφ, μελετώντας μαζί με τον Κονσταλόφσκι μεσαιωνικά χειρόγραφα και τις εικόνες που άφησε πίσω του ο εμβληματικός Ρώσος αγιογράφος. Και γύρισε μια ταινία που δεν κατατάσσεται εύκολα στην κατηγορία της βιογραφίας. Ο Ταρκόφσκι δεν μπήκε στον κόπο να καταγράψει στην οθόνη τη ζωή του Ρούμπλιoφ, τον προσέγγισε μάλλον μέσα από τα συναισθήματα που γεννιόνταν στον ίδιο καθώς κοιτούσε τις αγιογραφίες του Ρούμπλιεφ. Με τον δικό του, ταρκοφσκικό τρόπο. Και γύρισε ένα κινηματογραφικό ποίημα γεμάτο εικόνες που καθηλώνουν καθώς προχωράει σε μια αφαιρετική αφήγηση της ρωσικής μεσαιωνικής ιστορίας σε οκτώ κεφάλαια: τους αιματηρούς πολέμους ανάμεσα στους Ταρτάρους και τους Ρώσους, τις φρικαλεότητες και τη βία, τις εσωτερικές συγκρούσεις του Ρουμπλιόφ στο δρόμο του για την απεικόνιση της θεότητας πάνω στη γη, «την αναζήτηση δεσμών και εννοιών που εκφράζονται μεταξύ ανθρώπων, μεταξύ τέχνης και ζωής, χρόνου και ιστορίας», όπως ο ίδιος ο σκηνοθέτης δήλωνε.
Ο Ταρκόφσκι κινηματογραφικά είναι κατηγορία από μόνος του. Και πολιτικά το ίδιο. Δεν ήταν ούτε φιλικά ούτε εχθρικά κείμενος προς την πολιτική ηγεσία της ΕΣΣΔ. Προχωρούσε μόνος του κάνοντας τα όνειρα και τις σκέψεις του ταινίες. Η πολιτική ηγεσία και τον βοήθησε και τον εμπόδισε. Ο Ταρκόφσκι γύρισε στη Mosfilm 6 ταινίες μεγάλου μήκους – το ‘Αντρέι Ρούμπλιφ’ ήταν η δεύτερη – με χαμηλούς γενικά προϋπολογισμούς, η αλήθεια είναι, αλλά με σενάρια που εγκρίνονταν και χρηματοδοτούνταν. Από την άλλη, οι αρχές της ΕΣΣΔ δεν επέτρεψαν στην ταινία να συμμετάσχει στο φεστιβάλ των Καννών το 1967 με τη δικαιολογία ότι δεν ήταν ακόμα έτοιμη η τελική κόπια, συμμετείχε το 1969 αλλά εκτός διαγωνιστικού τμήματος – προβλήθηκε στις 4 τα ξημερώματα την τελευταία μέρα του φεστιβάλ αλλά έτυχε ενθουσιώδους υποδοχής. Στη Σοβιετική Ένωση προβλήθηκε τελικά στις 24 Δεκεμβρίου του 1971, μετά από πολύμηνες διαπραγματεύσεις για το τελικό μοντάζ, και πούλησε τρία εκατομμύρια εισιτήρια.
Και μια τελευταία λεπτομέρεια: με όρους σύγχρονης πολιτικής ορθότητας στον κινηματογράφο, το έργο θα μετρούσε καταγγελίες και μηνύσεις για τη βία που χρησιμοποιήθηκε ενάντια σε ζώα. Ο Ταρκόφσκι σκότωσε ο ίδιος ένα άλογο για μια σκηνή της ταινίας, με τη δικαιολογία ότι το πήρε από μια φάρμα όπου θα το σκότωναν ούτως ή άλλως την επόμενη.
