«Οι επαναστάτες κάνουν την επανάσταση και η επανάσταση τους επαναστάτες». Αυτά τα σοφά – και βγαλμένα από την εμπειρία της ζωής – λόγια, ανήκουν στο φλογερό επαναστάτη Ερνέστο Τσε Γκεβάρα. Έναν σπουδαίο άνθρωπο- με Α κεφαλαίο- που δικαίως κατέκτησε μια θέση στο πάνθεο των μεγάλων επαναστατών. Και την κατέκτησε γιατί ο Τσε, όχι μόνο επειδή ήταν ένας από τους ηγέτες της επανάστασης στην Κούβα, αλλά και γιατί έδωσε την ίδια τη ζωή του για την επανάσταση και την κατάργηση της εκμετάλλευσης ανθρώπου από άνθρωπο. Για έναν άνθρωπο σαν τον Τσε, που έχουν γραφτεί τόσα πολλά – εκτός το ότι φέτος κλείνουν 47 χρόνια από τότε που βρέθηκε δολοφονημένος στα βουνά της Βολιβίας- πάντοτε υπάρχει λόγος σοβαρός για μια αναφορά. Πολύ περισσότερο, που τα τελευταία χρόνια- ιδιαίτερα μετά την ανατροπή του σοσιαλισμού στην Σοβιετική Ένωση και τις υπόλοιπες χώρες της σοσιαλιστικής κοινότητας- οι κάθε είδους υπέρμαχοι του καπιταλιστικού συστήματος, προσπαθούν να ταυτίσουν την τρομοκρατία με την επανάσταση και τους επαναστάτες με τρομοκράτες.
Κοιτάζοντας κανείς, πώς ήταν ο κόσμος πριν 47 χρόνια και πώς είναι σήμερα, δεν μπορεί να μην αναρωτηθεί: Έχουν νόημα σήμερα όλα αυτά, όταν οι έννοιες «επανάσταση» ή «επαναστάτης» καταρρακώνονται και κατασυκοφαντούνται μέρα με τη μέρα όλο και πιο πολύ, ως μια από τις μέθοδες υποταγής των λαών και της νεολαίας στην εκμετάλλευση, ελέω των δηλώσεων των ανθρώπων της εξουσίας και με τη βοήθεια των προπαγανδιστικών τους μηχανισμών, μη εξαιρουμένων των ΜΜΕ; Τι μπορεί να σημαίνει, πλέον, στις μέρες μας, η μορφή και η προσωπικότητα ενός αγωνιστή, που ενέπνευσε εκατομμύρια νέους ανά τον κόσμο και που με το πέρασμα του χρόνου έγινε θρύλος;
Πολλοί ίσως έχουν θέσει κι άλλα ερωτήματα, όπως:
-
Ποια θα ήταν η δράση του Τσε σήμερα αν δεν είχε δολοφονηθεί στα βουνά της Βολιβίας;
-
Θα ζούσε άραγε κάπου ήσυχα, αποτραβηγμένος από τα κοινά, παρατηρώντας τους λαούς των χωρών της Λατινικής Αμερικής (Αργεντινή, Βολιβία κλπ) καθώς και των άλλων 4 Ηπείρων, να υποφέρουν από τη φτώχεια, την πείνα και την κοινωνική εξαθλίωση, για να ξεπληρωθούν τα τοκογλυφικά και άλλα χρέη που τους φόρεσαν τα μονοπώλια και οι πολυεθνικές;
-
Θα καθόταν με σταυρωμένα χέρια, παρακολουθώντας τις ειδήσεις που σερβίρουν το CNN, το ΒBC κλπ αλλά και τα ελληνικά ΜΜΕ (που ελέγχονται από τους μεγαλοεκδότες και μεγαλοκαναλάρχες) που έχουν ταυτίσει την ύπαρξή τους με τους πολέμους και τα εγκλήματα τα οποία διαπράττουν οι ισχυροί του κόσμου; Θα έκανε δηλαδή τα στραβά μάτια στο ματοκύλισμα που προκάλεσαν «χτες» και «σήμερα» σε μια σειρά χώρες (Ρουάντα της Αφρικής, Γιουγκοσλαβία, Αφγανιστάν, Ιράκ, Λιβύη, Αίγυπτος, Τυνησία, Παλαιστίνη, Συρία και αλλού) ή όπου αλλού επιλέξουν «αύριο» ο πλανητάρχης (ΗΠΑ) και τα τσιράκια του (κυβερνήτες χωρών μελών ΕΕ, ΝΑΤΟ κλπ) ή θα συνέχιζε τη δράση του ώστε να ξεσηκώνονται οι λαϊκές μάζες για αγώνες, για τη συντριβή της νέας τάξης πραγμάτων και τη διαμόρφωση ενός πλανήτη πιο ανθρώπινου, χωρίς εκμεταλλευτές και εκμεταλλευόμενους;
-
Θα μετείχε στις διαδηλώσεις που έγιναν τα προηγούμενα χρόνια κατά της παγκοσμιοποίησης (στην Αθήνα, το Σιάτλ, στην Πράγα, στη Γένοβα κλπ) καθώς και άλλες διαδηλώσεις ενάντια στη νέα τάξη πραγμάτων που θέλουν να επιβάλλουν οι ιμπεριαλιστές με τις πολεμικές και άλλες αιματοβαμμένες επιχειρήσεις τους ή μήπως θα τον είχαν συλλάβει με την κατηγορία του αρχιτρομοκράτη;
Τα παραπάνω ερωτήματα είναι ρητορικά και απάντηση δε θα μπορέσουμε να πάρουμε από τον ίδιο τον Τσε, καθώς λείπει από τη ζωή εδώ και 47 ολόκληρα χρόνια. Πολύ περισσότερο δεν μπορούμε να μιλάμε με υποθέσεις. Ένα όμως, μπορούμε να πούμε με βεβαιότητα. Στις μέρες μας, που πυκνώνουν οι επεμβάσεις και οι πόλεμοι, που τα ανθρώπινα δικαιώματα, οι στοιχειώδεις δημοκρατικές ελευθερίες και όλες οι κατακτήσεις των λαών σφαγιάζονται με το «έτσι θέλω» από τους ισχυρούς της γης- καθώς επιδιώκεται η επιβολή της εξουσίας των ΗΠΑ και των άλλων ιμπεριαλιστικών κρατών που υποτάσσονται, ακόμα, στην καπιταλιστική παγκοσμιοποίηση – η τόσο καθαρή, αγωνιστική φωνή του Τσε, η ιδεολογία του, ο μαρξισμός – λενινισμός η πάλη για το σοσιαλισμό, είναι ολοζώντανα και επίκαιρα.
Αυτός ήταν ο κομαντάντε «Τσε»
Ο Ερνέστο Τσε Γκεβάρα– το πρώτο από τα 5 παιδιά του αντιπερονιστή αρχιτέκτονα Ερνέστο Γκεβάρα Λιντς και της δραστήριας σε αριστερά κινήματα Σέλια ντε λα Σερν – γεννήθηκε το 1928 στην Αργεντινή. Επέλεξε να σπουδάσει ιατρική, γιατί ήθελε να βοηθήσει – μέσω της επιστήμης του – τους λαούς της Λατινικής Αμερικής που μαστίζονται από τη φτώχεια και τις αρρώστιες της υπανάπτυξης. Και το έπραξε , προσφέροντας αφιλοκερδώς τις ιατρικές του υπηρεσίες αρχικά σε τοπικό λεπροκομείο στο Περού και μετά στην Κολομβία, στη Βενεζουέλα κλπ. Η μεγάλη διάθεσή του, να προσφέρει τα πάντα για ένα καλύτερο κόσμο – χωρίς εκμεταλλευτές και εκμεταλλευόμενους – σε συνδυασμό με τη σύνδεσή του με αριστερές οργανώσεις και τα αλλεπάλληλα πραξικοπήματα σε χώρες της Λατινικής Αμερικής, τον οδήγησαν σε πιο μαχητικούς δρόμους. Σταθμός στη ζωή του, στάθηκε η γνωριμία του με το Φιντέλ Κάστρο στο Μεξικό, με τον οποίο οργάνωσαν την επανάσταση στην Κούβα για την ανατροπή του φασιστικού καθεστώτος Μπατίστα.
Για αρκετά χρόνια, μετά την πρωτοχρονιά του 1959, που στέφθηκε με επιτυχία η επανάσταση στην Κούβα , ο Τσε Γκεβάρα – ως «δεξί χέρι» του Κάστρο – πέρασε από μια σειρά κορυφαία κομματικά και κυβερνητικά πόστα. Όμως το Μάρτη του 1965 «χάθηκε» ξαφνικά από τα φώτα της δημοσιότητας αλλά και από την Αβάνα. Το μυστήριο της 7μηνης εξαφάνισης του Τσε, το λύνει ο ίδιος ο Κάστρο, διαβάζοντας στις 3 Οκτώβρη – σε δημόσια συγκέντρωση μπροστά στη γυναίκα και τα παιδιά του Γκεβάρα – ιδιόχειρη επιστολή, με την οποία ο Τσε, έκανε γνωστό ότι παραιτείται από όλα τα κρατικά και κομματικά αξιώματα. Στην επιστολή αυτή, αναφέρει μεταξύ άλλων: «Κοιτάζοντας τη ζωή μου ως τα τώρα, πιστεύω πως έχω δουλέψει με αρκετή τιμιότητα και αφοσίωση για την εδραίωση της επαναστατικής νίκης». Και αποκαλύπτοντας τα μελλοντικά του σχέδια, προσθέτει, με νόημα, πως «άλλες χώρες του κόσμου ζητάνε τη συμβολή των σεμνών μου προσπαθειών. Εγώ, μπορώ να κάνω αυτό, που εσένα δε σου επιτρέπεται, λόγω των ευθυνών σου απέναντι στην Κούβα και έφτασε η ώρα να αποχαιρετιστούμε».
Από τότε, η CIA παρακολουθούσε κατά πόδας τις κινήσεις του Τσε, μέχρι τη μέρα που βρέθηκε νεκρός – για την ακρίβεια δολοφονημένος – κατά πάσα πιθανότητα από τις σφαίρες των πρακτόρων των ΗΠΑ, καθώς αποτελούσε έναν από τους μεγάλους εχθρούς για τον αμερικανικό ιμπεριαλισμό και τους κάθε είδους υπηρέτες του.
Ο Τσε, σε ηλικία, μόλις 40 ετών, πλήρωσε με την ίδια τη ζωή του, την επαναστατική του δραστηριότητα. Θέτοντας σε εφαρμογή την οργάνωση αντάρτικου στη Βολιβία, με προοπτική την επέκταση της επανάστασης και σε άλλες χώρες της Λατινικής Αμερικής, βρέθηκε και συνελήφθη από το στρατό της Βολιβίας στα βουνά, τραυματισμένος στις 8 Οκτώβρη 1967. Όμως, την επομένη, στις 9 Οκτώβρη 1967, οι δημοσιογράφοι – που είχαν μεταφερθεί στα βουνά της Βολιβίας από τις κρατικές αρχές, αντίκριζαν νεκρό – για την ακρίβεια δολοφονημένο με δυο σφαίρες στο σβέρκο – το μεγάλο αγωνιστή και επαναστάτη Ερνέστο Τσε Γκεβάρα. Αν και έχουν γραφτεί και ειπωθεί πολλά, κανείς, μέχρι σήμερα, δεν έμαθε για τις ακριβείς συνθήκες της δολοφονίας του.
Συνοψίζοντας, θα λέγαμε πως, παρά τις φιλότιμες προσπάθειες που γίνονται από τους ισχυρούς της Γης, να ταυτίσουν την επανάσταση με την τρομοκρατία και τους επαναστάτες με τους τρομοκράτες, τα οράματα του «Τσε» για την κατάργηση της φτώχειας, της πείνας και της εκμετάλλευσης ανθρώπου από άνθρωπο, παραμένουν επίκαιρα και εξακολουθούν να εμπνέουν και σήμερα εκατομμύρια νέους σε κάθε γωνιά της Γης.
