Ο επικείμενος ανασχηματισμός του κυβερνητικού σχήματος, που προανήγγειλε την προηγούμενη Πέμπτη ο αντιπρόεδρος της κυβέρνησης Ευαγ. Βενιζέλος μετά την συνάντηση του με τον πρωθυπουργό Αν. Σαμαρά, δεν αποτελεί κεραυνό εν’ αιθρία. Τα σχέδια των κυβερνητικών εταίρων για δραστικές αλλαγές προσώπων στο υπουργικό συμβούλιο, έχουν αποφασιστεί μεγάλο χρονικό διάστημα πριν τη διεξαγωγή των ευρωεκλογών. Ωστόσο οι σημαντικές απώλειες ποσοστών και ψήφων που υπέστησαν ΝΔ και ΠΑΣΟΚ επιτάχυναν τις διαδικασίες. Σύμφωνα με όλες τις πληροφορίες, ο ανασχηματισμός αναμένεται να γίνει το δεύτερο δεκαπενθήμερο του Ιουνίου. Η κυβερνητική προπαγάνδα και οι μηχανισμοί χειραγώγησης της άρχουσας τάξης, ήδη προετοιμάζουν το έδαφος για να εμφανίσουν την «ανασύνθεση» των προσώπων στο κυβερνητικό σχήμα, σαν αφετηρία για τη προώθηση δήθεν «διαρθρωτικών παρεμβάσεών» για την αποκατάσταση των αδικιών σε βάρος των φτωχότερων λαϊκών στρωμάτων. Στη βάση αυτή, το Μέγαρο Μαξίμου, διέρρεε, ότι το νέο υπουργικό σχήμα που θα προκύψει μετά τον ανασχηματισμό θα «συμβολίζει το τέλος των μνημονίων». Στο ίδιο μήκος κύματος στελέχη της Χαριλάου Τρικούπη, ισχυρίζονταν ότι η κυβέρνηση «θα ανασυγκροτηθεί από μηδενική βάση» και θα εφαρμόσει ένα πρόγραμμα «ανάκαμψης της οικονομίας» που θα είναι «απαλλαγμένο από νέα μνημόνια και νέα μέτρα».
Μετά τον ανασχηματισμό έρχονται μέτρα
Είναι γεγονός ότι οι κυβερνητικοί εταίροι, θα επιδιώξουν γενναίες «αλλαγές προσώπων» μέσω του ανασχηματισμού, με στόχο αφενός να ξεπεραστεί η ήττα που υπέστησαν στις ευρωεκλογές και αφετέρου να καλλιεργήσουν την ψευδαίσθηση στην κοινωνία, ότι ξεκινάει μια «νέα εποχή» ανάπτυξης για την οικονομία. Ποια είναι όμως η πραγματικότητα, πίσω από τη βιτρίνα της κυβερνητικής προπαγάνδας; Ποιες είναι οι στρατηγικές επιλογές της κυβέρνησης και οι δεσμεύσεις της βάση του μνημονίου, που συνηγορούν στο συμπέρασμα ότι οι «παρεμβάσεις» στο κυβερνητικό σχήμα δεν πρόκειται να σηματοδοτήσουν αλλαγή πολιτικής; Ποιους στόχους των ηγεσιών της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ υπηρετεί ο ανασχηματισμός του υπουργικού συμβουλίου; Πρώτον: Τον Ιούλιο έρχεται στην Αθήνα το υψηλόβαθμο κλιμάκιο της τρόικας, προκειμένου να ελέγξει μαζί με τους νέους υπουργούς 9κατά πάσα πιθανότητα) της κυβέρνησης την πορεία του ελληνικού δημοσιονομικού προγράμματος, την εκτέλεση του προϋπολογισμού, την πρόοδο στο πρόγραμμα αποκρατικοποιήσεων και των διαρθρωτικών μεταρρυθμίσεων για το 2014, ενώ δεν αποκλείεται να τεθεί επί τάπητος το θέμα της λήψης νέων μέτρων εντός τους έτους που θα καλύψουν τυχόν αστοχίες του προγράμματος. Ταυτόχρονα θα ξεκινήσουν οι διαβουλεύσεις μεταξύ κυβέρνησης – τρόικας για την οριστικοποίηση των μέτρων ύψους 4,2 δις ευρώ για τη διετία 2015 – 2016 όπως προβλέπεται από το Μεσοπρόθεσμο που ψηφίστηκε αρχές Μαΐου στη Βουλή. Δηλαδή θα συζητήσουν την επιβολή νέων μέτρων. Το δήλωσε εξάλλου πρόσφατα και ο υποψήφιος για την θέση του πρόεδρου του Ευρωκοινοβουλίου Ζ. Κ. Γιούνγκερ, όταν κατά τη διάρκεια συνέντευξη του στο «ΒΗΜΑ», την προηγούμενη Κυριακή ρωτήθηκε αν τελείωσαν για την Ελλάδα τα μνημόνια, απάντησε ένα εκκωφαντικό: «Όχι» Δεύτερον: Το ερχόμενο Φθινόπωρο θα ανοίξει και επίσημα το θέμα της «βιωσιμότητας» του ελληνικού χρέους. Το ΔΝΤ στην πρόσφατη έκθεση του, κάλεσε την ΕΕ να προχωρήσει τις ενέργειες για την «απομείωση» του ελληνικού χρέους. Αυτό πρακτικά σημαίνει ότι η κυβέρνηση και τα μέλη του νέου υπουργικού συμβουλίου, μέσα στο 2014 ή στις αρχές του 2015 θα κληθούν να υπογράψουν μια νέα δανειακή συνθήκη, που είτε θα προβλέπει το «κούρεμα« του χρέους, είτε την επιμήκυνση της αποπληρωμής των δανείων. Σε κάθε περίπτωση πάντως η νέα δανειακή συμφωνία θα συνοδεύεται από νέο μνημόνιο και άρα νέα μέτρα.
Τρίτον: Οι «αλλαγές» στο υπουργικό σχήμα, παρά τις φραστικές κορώνες των κυβερνητικών αξιωματούχων, δεν σηματοδοτούν αλλαγή πολιτικής, αλλά έρχονται να υπηρετήσουν τις ανάγκες των ηγεσιών ΝΔ και ΠΑΣΟΚ για ενίσχυση της κυβερνητικής κοινοβουλευτικής πλειοψηφίας, προκειμένου να συνεχιστεί ανεμπόδιστα η αντιλαϊκή πολιτική με την ψήφιση νέων σκληρών νόμων. Παράλληλα αντανακλούν τις στοχεύσεις της άρχουσας τάξης για «ανασύνθεση» του πολιτικού σκηνικού. Ο ανασχηματισμός θα χρησιμοποιηθεί από τον Αν. Σαμαρά για άνοιγμα προς τους ανεξάρτητους βουλευτές που προέρχονται από τη ΝΔ προκειμένου να ισχυροποιηθεί εντός του κοινοβουλίου και να κλείσουν οι «διαρροές» προς τα δεξιά του κόμματος του. Από την πλευρά του ο Ευαγ. Βενιζέλος θα τον «αξιοποιήσει» για άνοιγμα προς το χώρο της ΔΗΜΑΡ, για επαναπροσέγγιση πρώην στελεχών του ΠΑΣΟΚ αλλά και ως μοχλό για την υλοποίηση του σχεδίου ανασυγκρότησης της εγχώριας σοσιαλδημοκρατίας με πυρήνα το ΠΑΣΟΚ και την «ΕΛΙΑ». Ηδηκυκλοφορούν σενάρια για την υπουργοποίηση του Αν. Λοβέρδου που επέστρεψε στο ΠΑΣΟΚ, του κοινοβουλευτικού εκπροσώπου τηςΔΗΜΑΡ Β. Οικονόμου, αλλά και της πρώην υπουργού των κυβερνήσεων του ΠΑΣΟΚ Αν. Διαμαντοπούλου.
Δοκιμασμένα τα «νέα πρόσωπα»
Στη βάση των παραπάνω, γίνεται αντιληπτό, ότι οι «αλλαγές» στην κυβέρνηση έρχονται για να υπηρετήσουν τη συνέχιση της ίδιας αντιλαϊκής πολιτικής των μνημονίων και της φτωχοποίησης του ελληνικού λαού. Η χρονική συγκυρία του ανασχηματισμού, ταυτίζεται και με τις επιδιώξεις ΝΔ και ΠΑΣΟΚ για συγκρότηση ενός ισχυρότερου κυβερνητικού μπλοκ που σε πρώτη φάση θα ψηφίσει τα δύσκολα μέτρα που έρχονται. Τα πρόσωπα που αναζητά η κυβέρνηση για να δώσουν δήθεν «νέα πνοή» στο κυβερνητικό σχήμα είτε επιλεγούν μέσα από τη βουλή, είτε αποτελούν εξωκοινοβουλευτικές επιλογές, είναι σίγουρο ότι θα έχουν δώσει προηγουμένως τα αντιλαϊκά τους διαπιστευτήρια. Τα «νέα» πρόσωπα που θα διαδεχτούν τους προκατόχους τους στις υπουργικές καρέκλες, το προηγούμενο διάστημα ψήφισαν μέσα στη Βουλή το σύνολο των αντιλαϊκών, αντεργατικών και φοροεισπρακτικών νομοσχεδίων ή στήριξαν με δημόσιες τοποθετήσεις τους, σκληρές μνημονιακές πολιτικές. Αυτές τις στρατηγικές επιλογές της κυβέρνησης θα υπερασπιστούν με τον ίδιο ζήλο και από τα νέα τους υπουργικά πόστα.
Είτε απομακρυνθεί από το υπουργείο Οικονομικών ο Γ. Στουρνάρας – όπως απαιτούν στελέχη της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ – είτε όχι, το μόνο σίγουρο είναι ότι ο επόμενος υπουργός θα επιβάλλει τα νέα σκληρά μέτρα των 4,2 δις ευρώ για την επόμενη διετία. Θα επιταχύνει τους ρυθμούς για την ιδιωτικοποίηση κερδοφόρων επιχειρήσεων, στις οποίες είναι βασικός μέτοχος το ελληνικό δημόσιο (ΔΕΗ, ΕΥΔΑΠ,ΕΥΑΘ) . Θα συνεχίσει την φορομπηχτική πολιτική σε βάρος εργαζομένων και μικρών επαγγελματιών.
Άσχετα από την παραμονή του Κ. Μητσοτάκη, στο υπουργείο Δημόσιας Διοίκησης, που είναι πολύ πιθανή, το μόνο δεδομένο είναι ότι μέχρι τα τέλη του 2014 θα υπάρξουν 11.400 απολύσεις δημοσίων υπαλλήλων όπως προβλέπεται από το μνημόνιο.
Είτε παραμείνει στο υπουργείο Εργασίας και Κοινωνικών Ασφαλίσεων, ο νυν υπουργός Γ. Βρούτσης είτε όχι, οι συνταξιούχοι πρέπει να γνωρίζουν ότι από 1η Ιούλιου, οι επικουρικές συντάξεις τους θα μειωθούν από 4% μέχρι 8%! Επίσης οι απόμαχοι της δουλειάς πρέπει να μάθουν ότι από 1/1/2015 θα τεθεί σε εφαρμογή η ρήτρα μηδενικού ελλείμματος για όλα τα ασφαλιστικά ταμεία, μέτρο που σταδιακά θα οδηγήσει σε δραστικές μειώσεις όλων των συντάξεων.
Μια πιθανή μετακίνηση του υπουργού Παιδείας Κ. Αρβανιτόπουλου, που όπως σημειώνουν κυβερνητικά στελέχη, βρίσκεται σε δυσμένεια από το Μέγαρο Μαξίμου, σε τίποτα δεν θα εμποδίσει το διάδοχο του να προχωρήσει το σχέδιο για την κατάργηση και συγχώνευση σχολείων σε όλη τη χώρα που θα οδηγήσουν στην υποβάθμιση της μόρφωσης για χιλιάδες μαθητές.
Είτε παραμείνει στο υπουργείο Υγείας ο Αδ. Γεωργιάδης, είτε φύγει – όπως φέρεται να επιδιώκει το ΠΑΣΟΚ – δεδομένο είναι ότι θα συνεχιστούν με αμείωτους ρυθμούς οι περικοπές στο χώρο της υγείας, του φαρμάκου και της πρόνοιας. Ήδη στη συνάντηση που είχε ο υπουργός Υγείας με διοικητές νοσοκομείων μέσα στην προηγούμενη βδομάδα τους κάλεσε να περικόψουν παραπέρα τα «έξοδα στα δημόσια νοσοκομεία με κάθε τρόπο» ώστε να τηρηθούν κατά γράμμα «οι προϋπολογισμοί και η συμφωνία με τηντρόικα»!Το ίδιο μοντέλο ισχύει και για την περίπτωση του υπουργού Ανάπτυξης Κ. Χατζηδάκη, που τα σενάρια τον θέλουν να μετακινείται ως επίτροπος της χώρας στην ΕΕ. Το σίγουρο είναι ότι όποιος και να τον διαδεχτεί θα θέσει προτεραιότητα του την υλοποίηση των απαιτήσεων των βιομηχάνων, όπως αυτές εκφράστηκαν στην ετήσια συνέλευση του ΣΕΒ, με πολιτικές για την παραπέρα μείωση της τιμής της εργατικής δύναμης, την παροχή φθηνότερης ενέργειας (της διαφορά θα την πληρώσουν τα λαϊκά νοικοκυριά με αύξηση των λογαριασμών της ΔΕΗ), την εξασφάλιση νέων χρηματοδοτήσεων μέσω των πακέτων του ΕΣΠΑ.
Αναλλοίωτα τα ταξικά χαρακτηριστικά
Όσα «νέα πρόσωπα», λοιπόν, και αν τοποθετήσουν οι Σαμαράς και Βενιζέλος στο υπουργικό συμβούλιο, ένα πράγμα δεν πρόκειται να αλλάξει: Η φύση και η ταξική του τοποθέτηση τα οποία θα παραμείνουν αναλλοίωτα. Σταθερά απέναντι στα συμφέροντα των εργαζομένων και μόνιμα υπέρ της τάξης των κεφαλαιοκρατών που υπηρετούν. Από την είσοδο της χώρας στο μνημόνιο το Μάιο του 2010 μέχρι σήμερα, αυτά τα διαχρονικά ταξικά χαρακτηριστικά γίνονται πλέον αντιληπτά από το σύνολο της ελληνικής κοινωνίας.Μέσα σ’ αυτά τα τέσσερα χρόνια έχουν συγκροτηθεί τρεις κυβερνήσεις (Παπανδρέου, Παπαδήμου, Σαμαρά), οι οποίες όλες, έχουν προχωρήσει σε ανασχηματισμό και κατάθεση προγραμματικών συμφωνιών, αλλά στο δια ταύτα έχουν εφαρμόσει απαρέγκλιτα την βάρβαρη πολιτική των μνημονίων. Πλήθος προσώπων μπήκε και βγήκε στα υπουργικά συμβούλια, αλλά πότε το κορυφαίο κυβερνητικό όργανο δεν άλλαξε τις πολιτικές του στοχεύσεις. Οι υπουργοί των τριών κυβερνήσεων και οι κοινοβουλευτικές πλειοψηφίες που διέθεταν θεσμοθέτησαν νόμους που χτύπησαν εργασιακά, ασφαλιστικά, λαϊκά και δημοκρατικά δικαιώματα, ενώ την ίδια στιγμή ενίσχυσαν με κάθε τρόπο την κερδοφορία των αφεντικών και του μεγάλου κεφαλαίου. Μήπως αμφιβάλλει κανείς ότι στις ίδιες ράγες θα βαδίσει και το ανασχηματισμένο κυβερνητικό σχήμα, όταν προκύψει;
