Με επικοινωνιακά τεχνάσματα, εξαγγελίες άνευ αντικρίσματος και υποσχέσεις κενές περιεχομένου, επιχειρεί η κυβέρνηση να ξεπεράσει το κρίσιμο διάστημα των επομένων μηνών. Για το σκοπό αυτό επιστρατεύονται ο εκλογικός νόμος, η συνταγματική αναθεώρηση και (ασφαλώς) το θέμα της αδειοδότησης των τηλεοπτικών καναλιών.
Δύσκολη δουλιά, αν και οφείλουμε να αναγνωρίσουμε την άοκνη προσπάθεια του κυβερνητικού επιτελείου, η επιχείρηση αποπροσανατολισμού της «κοινής γνώμης».
Ωστόσο, η ζώσα πραγματικότητα, εις πείσμα των στελεχών του Μεγάρου Μαξίμου, δεν αφήνει περιθώρια επικράτησης στην εικονική.
Παραδείγματος χάριν, πως να ξεχάσει κανείς ότι μέχρι το τέλος της χρονιάς (στους επόμενους τέσσερις μήνες) θα πρέπει να βγούνε από τις (άδειες) τσέπες των φορολογουμένων περίπου 24 δισεκατομμύρια ευρώ;
Και να ήταν μόνον αυτά…
Έρχεται και η αξιολόγηση με την «απελευθέρωση» των απολύσεων, την κατάργηση (ουσιαστικά) της απεργίας και το δικαίωμα της ανταπεργίας των εργοδοτών. Και βέβαια, είναι και εκείνος ο «κόφτης», που απειλεί με νέες μειώσεις μισθών και συντάξεων, στην ενδεχόμενη αποτυχία των εσόδων, που προβλέπει ο προϋπολογισμός.
Δύσκολη εξίσωση και δυστυχώς δεν λύνεται με φρου- φρου και αρώματα…
