Βασικοί «κανονισμοί» και «αρχές» της Ευρωπαϊκής Ένωσης αναστέλλονται. Η Γερμανία «ανοιγοκλείνει» τις πύλες της για τους πρόσφυγες και άλλες χώρες ακολουθούν.
Η Γερμανία αδιαφόρησε για μια από τις βασικές «αρχές» της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Πάνε τα «ελεύθερα σύνορα». Έθεσε εκτός ισχύος τη συνθήκη Σένγκεν και επανέφερε τους ελέγχους στα σύνορα της με την Αυστρία. Στόχος να «σταματήσει» το κύμα προσφύγων, το οποίο προκάλεσε και η ίδια η Γερμανία (και συνολικά η Ευρωπαϊκή Ένωση) με το ρόλο τους στη διεθνή πολιτική και οικονομία, σε εμπόλεμες ζώνες. Στη συνέχεια κι άλλες χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης «κλειδώνουν» τα σύνορα τους.
Ποιος δεν θυμάται τα μεγάλα λόγια για την «ελεύθερη Ευρώπη», από τους εγχώριους υπερασπιστές της Ευρωπαϊκής Ένωσης;
Λίγο διάστημα πριν η Γερμανία ανέστειλε τον κανονισμό του Δουβλίνου, για τους Σύρους πρόσφυγες. Ξαφνικά η κυβέρνηση της Γερμανίας έγινε «ευαίσθητη»; Ο πρόεδρος του γερμανικού συνδέσμου εργοδοτών ,Ίνγκο Κράμερ, δεν είχε πρόβλημα να πει ότι η χώρα χρειάζεται επιπλέον εργατικό δυναμικό. Ένα φθηνό εργατικό δυναμικό. Εξηγήθηκε η «ευαισθησία» της Γερμανίας.
Να υπενθυμίσουμε ότι η λύση της απειθαρχίας στην Ευρωπαϊκή Ένωση και στον κανονισμό του Δουβλίνου ήταν (και παραμένει) εκτός πραγματικότητας, για εκείνους που θεωρούν πως το μέλλον της χώρας χωράει μόνο μέσα στην Ένωση. Οι κυβερνήσεις της Ελλάδας δεν συζήτησαν -ούτε για αστείο -αυτό το ενδεχόμενο. Το επιχείρημα είναι γνωστό: Είμαστε σε μια Ένωση, με κανόνες και αρχές και πρέπει να τους σεβόμαστε.
Η Γερμανία, βέβαια, ως μια από τις ισχυρές χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης , «απειθάρχησε» στους «κανόνες» και τις «αρχές». Για την ακρίβεια – και για να μην κοροϊδευόμαστε- αποφάσισε και υλοποίησε χωρίς να ζητήσει την …άδεια από τους «εταίρους». Κι όταν λέμε Γερμανία δεν μιλάμε γενικά και αόριστα. Αναφερόμαστε στη δύναμη του γερμανικού κεφαλαίου στη διεθνή οικονομία και πολιτική.
Η έξαρση του προσφυγικού και του μεταναστευτικού έχουν αποκαλύψει κάθε λεπτομέρεια του προσώπου της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Οι ηγέτες και οι αξιωματούχοι της συγκινούνται κατά περίσταση με τους πρόσφυγες. Από τη μια τους «αγαπούν», όταν το κεφάλαιο χρειάζεται επιπλέον φθηνή εργατική δύναμη, και από την άλλη κλείνουν τα σύνορα. Τότε η «αγάπη» χάνεται. Τότε οι πρόσφυγες γίνονται πάλι ανεπιθύμητοι.
Στην Ευρωπαϊκή Ένωση των «αρχών» και των «κανόνων» όλα πουλιούνται κι αγοράζονται. Αγοράζουν και πουλούν «αρχές», αγοράζουν και πουλούν δάκρυα και χαμόγελα. Είναι οι «κανόνες» της «αγοράς». Απόλυτος νόμος στην Ευρωπαϊκή Ένωση είναι η λειτουργία της «αγοράς». Η Ευρωπαϊκή Ένωση δεν έχει αρχές. Έχει μια συγκεκριμένη δομή και λειτουργία η οποία ανακαλύπτει και καταργεί «αρχές».
Σε αυτή την Ένωση μας λένε ότι είναι ο μοναδικός μας δρόμος. Σε μια φυλακή, που η θάλασσα ξεβράζει παιδιά, και η «πολιτισμένη» Δύση παζαρεύει τις «αρχές» της, πάνω σε πτώματα, και μετράει, ευρώ – ευρώ, πόσο κοστίζει η εργατική δύναμη ενός πρόσφυγα. Κι ο στρατός (της ΕΕ) ξεκινά…
