Συμπληρώνεται σήμερα ένας χρόνος από το «μαύρο» της ΕΡΤ. Μια κίνηση της κυβέρνησης (το κλείσιμο της δημόσιας τηλεόρασης) με έντονα συμβολικό χαρακτήρα, αφού πέραν της εξυπηρέτησης του σχεδίου για τη μείωση του αριθμού των εργαζομένων, σηματοδοτούσε το είδος της «δημοκρατίας» και της «ενημέρωσης» που συναρμόζονται στην κυβερνητική πολιτική.
Ενα χρόνο μετά οφείλουμε όχι μόνο να θυμηθούμε αυτό που έγινε εκείνο το βράδυ, αλλά και να αντιμετωπίσουμε μια επιπλέον πρόκληση, την επιχείρηση να σβηστούν από τη συλλογική μνήμη το γεγονός αλλά και οι λόγοι που το επέβαλαν. Κοντολογίς να αντισταθούμε σ΄ αυτό που οι κρατούντες ποντάρουν, δηλαδή στο ότι «ο λαός έχει κοντή μνήμη».
Σήμερα, ένα χρόνο μετά, δεν αρκεί να συμπαρασταθούμε στους εργαζόμενους της ΕΡΤ που επιμένουν. Είμαστε υποχρεωμένοι να συντηρούμε και να ενισχύουμε στη μνήμη μας ότι το «μαύρο» στους τηλεοπτικούς δέκτες ήταν το σιωπητήριο για μια κοινωνία που πρέπει να καταλάβει ότι η «δημοκρατία» και η «ενημέρωση» έχουν όρια, τα όρια της δικής της εξόντωσης.
