Κι είναι η ζωή ψυχρή ψαρίσια
–Έτσι ζεις; — Ναι! Τι θες να κάνω·
τόσοι και τόσοι είναι οι πνιμένοι
κάτω στης θάλασσας τον πάτο
γράφει ο Σεφέρης στο ποίημά του υπό τον τίτλο Fog. Το ίδιο απόσπασμα έχει επιλέξει, μεταξύ άλλων, ως συνοδευτικό στους πίνακές του ένας εκ των εικαστικών που παίρνει μέρος, αυτό το καλοκαίρι, στην έκθεση της Γκαλερί Citronne με θέμα «Αιγαίο: ταυτότητες και διαδρομές».
Οι καλλιτέχνες Γιάννης Αδαμάκος, Μιχάλης Κατζουράκης, Δημοσθένης Κοκκινίδης, Αλέκος Κυραρίνης, Τάσος Μαντζαβίνος, Εμμανουήλ Μπιτσάκης, Κωνσταντίνος Ξενάκης, Σωτήρης Σόρογκας και Γιάννης Ψυχοπαίδης περιπλανώνται εικαστικά στη θάλασσα του Αιγαίου κι αυτή τους η περιπλάνηση ρίχνει άγκυρα στον Πόρο από τις 25 Ιουνίου έως τις 17 Σεπτεμβρίου. Στο πολύφερνο νησί του Αργοσαρωνικού άνοιξε πριν δέκα χρόνια η κυρία Τατιάνα Σπινάρη-Πολλάλη αυτόν τον χώρο έμπνευσης και δημιουργικού προβληματισμού, ο οποίος φέτος κολυμπά στο βυθό και τον αφρό του Αιγαίου Πελάγους.
Τα καλοκαίρια η θάλασσα παραμερίζει τις φουρτούνες του χειμώνα. Μας αφήνει να τη διαβούμε χωρίς φόβο. Μας επιτρέπει να την απολαύσουμε, να παίξουμε με τα κύματά της, να πιστέψουμε ότι δαμάζεται εν τέλει. Το φετινό καλοκαίρι, ωστόσο, η θάλασσα και δη το Αιγαίο, έχει χάσει κάτι από την ανεμελιά του θέρους. Οι πνιγμένοι κάτω στης θάλασσας τον πάτο, κατά τον Σεφέρη, είναι πολλοί και πρόσφατοι. Είναι πολλοί εκείνοι που έζησαν τις τελευταίες τους στιγμές στα ορμητικά νερά του, που του έδωσαν δώρο το κορμί τους και τις ελπίδες τους για σωτηρία. Πολλοί είναι κι όσοι το αγνάντεψαν, σωζόμενοι, από τις ακτές του, με την αλμύρα του νερού του, σαν πανωφόρι, πάνω τους. Πολλά είναι τα παιδιά που το αποτύπωσαν στις ζωγραφιές τους απειλητικό, κυματώδες, αδηφάγο.
Στο ονειρογραφικό μπλε του Αδαμάκου, τα φθαρτά υλικά του Κατζουράκη, την αέναη Οδύσσεια του Κοκκινίδη, το συνθετικό μυστικισμό του Κυραρίνη, την επιθανάτια αγωνία των Μαντζαβίνου και Ψυχοπαίδη, τον σαρκαστικό εμπαιγμό του Μπιτσάκη, την αόριστη και συνάμα ορισμένη χαρτογράφηση του Ξενάκη και, τέλος, στην υλική υπόσταση του Σόρογκα, επέλεξα, κατ’ αρχάς, να δω την πάλη των προσφύγων. Σ’ αυτούς, σκέφτομαι κι αισθάνομαι (ή το ανάποδο), οφείλουμε να χαρίσουμε φέτος τη θερινή αύρα του Αιγαίου, μήπως αυτή μπορέσει να εξισορροπήσει τη μνήμη του φόβου και του θανάτου.
Μια διαδρομή προς τον θάνατο, εξάλλου, είναι η ζωή. Μια διαδρομή σπασμένη σ’ εκατοντάδες, χιλιάδες, εκατομμύρια ενδιάμεσες διαδρομές που η καθεμιά δίνει το δικό της νόημα και προσθέτει το δικό της λιθαράκι στο χτίσιμο αυτού που αποκαλούμε ταυτότητα. Η μία ταυτότητα του Αιγαίου μπορεί να οριστεί και να γίνει πολύ συγκεκριμένη. Θα περιλαμβάνει τη θέση του στο γεωγραφικό χώρο, την έκτασή του κ.ο.κ.. Μοιάζει με τη δική μας, αυτή που έχουμε στο πορτοφόλι και γράφει τα στοιχεία μας. Η άλλη ταυτότητα του Αιγαίου βρίσκεται εν αποκαλύψει, όπως ακριβώς συμβαίνει και με τη δική μας, ουσιαστική ταυτότητα. Είναι κάτι να γνωρίζουμε το βάθος, τη μορφολογία, τη θέση. Είναι, όμως, τα πάντα η νοηματοδότησή τους. Γι’ αυτή εργάζεται η τέχνη κι από αυτή εμπνέεται.
*Η έκθεση Αιγαίο: Ταυτότητα και διαδρομές θα φιλοξενείται στην Γκαλερί Citronne έως τις 17 Σεπτεμβρίου 2016 στην Παραλία του Πόρου.
Για περισσότερες πληροφορίες επικοινωνήστε στο 697 989 684 ή στο tspinari@gmail.com.
