Δεν έχει σημασία το ποσό,τι είναι άλλωστε 267,150,ή 400 ευρώ λογαριασμός ρεύματος στη ΔΕΗ;
Άλλωστε πόσο να αξίζει στις μέρες μας μια ανθρώπινη ζωή όταν όλα γύρω ξεπουλιούνται “μπιρ παρά”;
Η είδηση για την συνάνθρωπό μας που η ΔΕΗ της έκοψε το ρεύμα κι έτσι βρέθηκε νεκρή μιας και υποστηρίζονταν τα ζωτικά της όργανα από ρευματοδοτούμενα μηχανήματα, είναι μεν συγκλονιστική, είναι δε …αδιάφορη για αυτού του είδους το “κοινωνικό” κράτος που έχουμε.
Στα τηλεοπτικά κανάλια,εκτός από προπαγάνδα βλέπετε,ακούγονται και δικαιλογίες.
Από τα χείλη των αρμοδίων της ΔΕΗ πρώτα πρώτα που με τον έναν τρόπο ή τον άλλο, ρίχνουν κι όλα τα βάρη στην οικογένεια του θύματος.
Δεν ήμασταν ενήμεροι λένε ότι ήταν άνθρωπος που έχρηζε της παροχής κοινωνικού τιμολογίου και άρα δεν θα της κόβαμε το ρεύμα και φταίνε οι συγγενείς της που δεν μας ενημέρωσαν.
Επικαλούνται τις κοινωνικές δομές σε ένα κράτος υπό διάλυση για να καλύψουν τις δικές τους ευθύνες,σε ένα κράτος που επιστρέφει γοργά σε προηγούμενες δεκαετίες,όπου τα φτωχά λαϊκά στρώματα δίαβαζαν με τις λάμπες πετρελαίου και ζεσταίνονταν με τη φουφού.
Μόνο που εδώ μιλάμε ότι το ρεύμα αντικαταστούσε την ίδια της την ανάσα,το ίδιο της το οξυγόνο,την ίδια της τη ζωή.
Οι πενταροδεκάρες πρέπει να μαζευτούν από όλους για να δοθούν στους δανειστές και να έρθει η ανάπτυξη,άρα όποιος χρωστά θα τιμωρείται,έστω και με τη ζωή του.
Στο τραγικό θέμα με την παραπληγική ασθενή εμπλέκονται και οι υπόλοιπες δομές κοινωνικής πρόνοιας και υγείας,όσο κι αν επιμερίζεται το ζήτημα και η ευθύνη στη ΔΕΗ.
Φανταστείτε να ήμασταν μια χώρα όπου θα υπήρχε μέριμνα στον τομέα υγείας και η μια υπηρεσία να συνεργάζεται με την άλλη στη βάση της κοινωνικής παροχής.
Φανταστείτε να μη χρειάζεται ο συγγενής να γίνεται…κλητήρας για να μεταφέρει τα χαρτιά και τα πιστοποιητικά απο την μια υπηρεσία στην άλλη ,από το ένα γραφείο στο άλλο.
Θα ήταν ενήμερη η ΔΕΗ ναι ή όχι;
Θα μπορούσε κανεις ανευθυνουπεύθηνος να βγάζει ”δεκάρικους” για το πόσο καλά έκανε τη δουλειά του,αλλά στο μεταξύ ένας άνθρωπος χάνει τη ζωή του;
Αυτή είναι η Ελλάδα,είχε δίκιο ο Σημίτης όταν το έλεγε.
Παλιότερα πριν από δύο χρόνια περίπου,η εφορία είχε κατασχέσει,άκουσον άκουσον ,το τραπέζι ενός φτωχού ανθρώπου για χρέος που έιχε προς την αρμόδια ΔΟΥ.
Κι αν το περιστατικό αυτό ήταν και ολίγον τραγελαφικό,η αξία της ανθρώπινης ζωής είναι όταν χάνεται μόνο τραγική.
Αλλά δε βαριέσαι, η ζωή συνεχίζεται, τα επόμενα μέτρα είναι προ των πυλών και οι στόχοι είναι προφανείς.
Έσοδα,έσοδα,έσοδα με κάθε τρόπο με κάθε κόστος.
Το θέμα θα το θυμούνται μόνο οι συγγενείς της άτυχης γυναίκας κι εμείς θα εξορμούμε στις παραλίες για τα μπάνια του λαού.
Καιτο σκηνικό θα ολοκληρώνεται με τα δελτία των 8:00 και τα ρεπορτάζ για το ότι επιβάλλεται να ξεπουληθεί ό,τι έχει μείνει σε αυτόν τον τόπο.
Φυσικά ό,τι έχει μείνει και από τη ΔΕΗ βεβαίως βεβαίως.
