Καθένας γράφει την ιστορία του και κρίνεται από αυτήν κι όσους τη… μελετήσουν. Ως εκ τούτου δεν θα ασχοληθώ με την ιστορία του Αχιλλέα Μπέου. Είναι γνωστή η σχέση του με το ελληνικό επαγγελματικό ποδόσφαιρο, που όμως δεν επηρέασε την ψήφο των δημοτών του Βόλου, οι οποίοι τον έκαναν πρώτο πολίτη της πόλης τους. Δικαίωμά τους και μαγκιά του…
Αίφνης, ο Βόλος έγινε… πατέρας πασών των διεθνών διοργανώσεων. Πρώτα το μπάσκετ, μετά ο υγρός στίβος βρήκαν ανοιχτές τις πόρτες και το “εκμεταλλεύτηκαν”. Άψογοι στα οργανωτικά τους καθήκοντα οι επιτελείς του Αχιλλέα, γεγονός που είχε ως αποτέλεσμα ο μεν Γιώργος Βασιλακόπουλος να του φορέσει ένα χρυσό μετάλλιο (από αυτά που… περίσσεψαν από τους διεθνείς), ο δε Δημήτρης Διαθεσόπουλος να μιλήσει με τα καλύτερα λόγια για την πόλη και τον… άνδρα.
Φιλοφρονήσεις, που είναι ως έναν βαθμό επιβεβλημένες, όμως… Δεν είναι επιβεβλημένη η συνεργασία και κατ’ επέκταση η συνδρομή στο να δημιουργήσει ένα νέο αθλητικό προφίλ, ο συγκεκριμένος κύριος και καθένας που έχει διαγράψει αντίστοιχη διαδρομή. Φαντάζομαι πως αν το Κάτω Παρτάλι εκλέξει ως δήμαρχο τον Μάκη Ψωμιάδη, δεν θα υπάρξει το παραμικρό πρόβλημα για να αναλάβει η πόλη διεθνείς διοργανώσεις…
Εκλεγμένος άρχοντας είναι ο κ. Μπέος κι ως εκ τούτου καλά κάνει και φέρνει “δράσεις” στην πόλη του. “Έργα” και “Δράσεις” είναι η συμβατική υποχρέωση κάθε δημάρχου, ως εκ τούτου δεν μπορεί κανείς μας να τον κατηγορήσει για κάτι. Το αν και πόσο κοστίζουν, αν έφεραν επιθυμητό αποτέλεσμα, είτε στην τοπική αγορά τις ημέρες της διοργάνωσης, είτε στον τουρισμό της περιοχής, θα το κρίνει η τοπική κοινωνία.
Ο Γιώργος Βασιλακόπουλος και ο Δημήτρης Διαθεσόπουλος είναι ιστορικά στελέχη στον αθλητικό και πολιτικό χώρο (αμφότεροι έλκουν την “καταγωγή τους” από τα πιο… βαθύ ΠΑΣΟΚ). Έμπειροι και στον αθλητισμό και στην πολιτική, γνώριζαν με ποιον συνεργάστηκαν. Γνώριζαν πως συμμετέχουν στον εξαγνισμό του, αλλά και πως θα οπλίσουν το… επιτελείο του να γράψει (όπως κι έκανε) “ξυδάκι” για όσους άσκησαν κριτική.
Είχαν υποχρέωση να δώσουν τις διοργανώσεις στον Βόλο; Κατηγορηματικά ΟΧΙ. Ειδικά ο κ. Διαθεσόπουλος πήρε από σπόντα (από άρνηση) τη διοργάνωση του παγκοσμίου νέων γυναικών κι αν δεν έβρισκε άλλη πόλη, μπορούσε να αρνηθεί. Όπως και ο κ. Βασιλακόπουλος. Αμφότεροι “ερασιτέχνες παράγοντες” κατά δήλωσή τους, λάτρεις του… ωραίου, του μεγάλου και τ’ αληθινού (τάχα μου).
Ο επαγγελματίας παράγοντας έχει σκοπό το κέρδος. Άμεσο ή έμμεσο. Ο ερασιτέχνης έχει την προσφορά στο κοινωνικό σύνολο. Θαρρώ θα συμφωνήσουμε ότι αυτού του είδους η προσφορά, η ανάδειξη ως πρότυπου πολιτικού πρώτου βαθμού (αυτό)διοίκησης του κ. Μπέου, δεν ήταν το ιδεώδες που τους ώθησε στην ενασχόλησή τους με τα αθλητικά δρώμενα (εδώ και 30+ χρόνια) του τόπου.
Ο επαγγελματίας κάνει συμβιβασμούς, προκειμένου να αυξήσει την κερδοφορία του. Ο ερασιτέχνης ΔΕΝ κάνει εκπτώσεις στα οράματά του. Όμως, φαίνεται, πως καθένας βλέπει το όραμα, που επιτάσσει η κουλτούρα του…
