Έχω ακούσει πολλά για το επίπεδο και το περιεχόμενο της προεκλογικής συζήτησης, αν μπορούσε να χαρακτηρίσει κανείς συζήτηση αυτό το θόρυβο που προκαλούν οι υποψήφιοι στις μεταξύ τους αντιπαραθέσεις.
Κανείς δεν ακούει κανέναν, και όταν ακούει, τότε ακούει αυτό που… θέλει να ακούσει και όχι αυτό που του λένε. Έτσι, απαντάει όχι στην ερώτηση που του κάνουν αλλά στην ερώτηση που ο ίδιος θα ήθελε να του κάνουν…
Σε πολλές περιπτώσεις η συζήτηση μεταξύ υποψηφίων μου φέρνει στο μυαλό αυτό που είπε ο Γούντι Άλεν στη διάρκεια μιας συνέντευξης : «Έχω μια απάντηση. Έχει κανείς καμιά ερώτηση;».
Πάντως, την πιο εύστοχη περιγραφή της «συζήτησης» που γίνεται στην τηλεόραση αυτές τις μέρες, την έκανε ένας φίλος και σας την μεταφέρω. «Έχω την εντύπωση», μου είπε, «παρακολουθώντας αυτή τη συζήτηση, ότι βρισκόμαστε σε ένα γήπεδο, όπου παρακολουθούμε έναν ποδοσφαιρικό αγώνα. Βλέπουμε λοιπόν τους παίκτες να τρέχουν, να επιτίθενται, να αμύνονται, να κάνουν φάουλ και πέναλτι, να πέφτουν, να ξανασηκώνονται, με λίγα λόγια είμαστε θεατές μιας σκληρής αναμέτρησης. Μόνον που, αν προσέξει κανείς, στο γήπεδο δεν υπάρχει… μπάλα!».
