Just in

Όλα τα νέα
Imerodromos logo
 

Αθλητισμός σε …αχούρια!

Ολα ξεκίνησαν από την παρακάτω ηλεκτρονική επιστολή:  «Κύριε Γεωργόπουλε, Είμαι 20 χρονών, αθλητής στο τριπλούν στο σύλλογο Αίολος Κορυδαλλού, ένα..

Ολα ξεκίνησαν από την παρακάτω ηλεκτρονική επιστολή: 

«Κύριε Γεωργόπουλε,

Είμαι 20 χρονών, αθλητής στο τριπλούν στο σύλλογο Αίολος Κορυδαλλού, ένα νέο σύλλογο που ιδρύθηκε το 2009.

Παρακολουθώ τις δημοσιεύσεις σας σε σελίδες που αφορούν το στίβο στο facebook και έχω διαβάσει άρθρα σας στα οποία καταγράφετε τις συνθήκες προπόνησης σε συλλόγους της Αθήνας (Νίκη Βύρωνα, Πανιώνιος).

Από το 2010 που είμαι στο σύλλογο εχω συμμετάσχει σε όλα τα πανελλήνια πρωταθλήματα στις κατηγορίες παίδων, εφήβων, νέων και αντρών κάνοντας προπόνηση κάτω από τις πιο δύσκολες συνθήκες παράλληλα με σχολείο και σπουδές.

Δεν ξέρω από πού να ξεκινήσω και πού να τελειώσω. Από τις άθλιες εγκαταστάσεις του γηπέδου έως τη αδιαφορία από το δήμο και την πολιτεία. Από τη συνύπαρξη με τις τουλάχιστον 7 ποδοσφαιρικές ομάδες έως τις ορδές πολιτών που έρχονται και περπατάνε στους διαδρόμους του γηπέδου κατά τη διάρκεια της προπόνησης (λόγω έλλειψης ωρολόγιου προγράμματος στο γήπεδο) με καθημερινό τον κίνδυνο τραυματισμού. Έχω σκεφτεί να απευθυνθώ σε φορείς του δήμου ή της πολιτείας. Με λύπη έχω διαπιστώσει ότι όλοι είναι μέσα στο «σύστημα» που θέλει να διατηρήσει την κατάσταση ως έχει, και ένας νεοσύστατος σύλλογος που προσπαθεί να αποκτήσει τις πρώτες αθλητικές διακρίσεις με έναν μόνο αθλητή σε πανελλήνια πρωταθλήματα είναι εκτός από αυτό.

Επίσης, η κατάσταση αποσύνθεσης του στίβου στην περιφέρεια του Πειραιά μετά την έξωση από το γήπεδο Καραϊσκάκη είναι ένα θέμα που επίσης μου προκαλεί οργή. Οι ομάδες της Β’ Πειραιά που απέμειναν (Ολυμπιακός, ΓΣ Κερατσινίου, Σπύρος Λούης, ΣΕΔΑΣ Περάματος και Αίολος Κορυδαλλού) είτε κάνουν προπόνηση σε άλλα κέντρα με ημερομηνία λήξης (πχ Άγιος Κοσμάς) είτε στις εναπομείναντες εγκαταστάσεις (3 200ρια γήπεδα σε Νίκαια Πέραμα Κερατσίνι με το ιστορικό Θεμιστόκλειο σε άθλια κατάσταση και 2 400ρια σε Κερατσίνι και Κορυδαλλό, με το δεύτερο να παραπαίει). Το μοναδικό κατά τη γνώμη μου που επιτρέπει άθληση σε υψηλό επίπεδο είναι του Κερατσινίου.

Έτσι, πήρα το θάρρος να απευθυνθώ σε εσάς, έναν άνθρωπο που έχει ζήσει τον ελληνικό στίβο από πολλές πλευρές και έχει μία φωνή σε φορείς και ανθρώπους του στίβου. Σας καλώ λοιπόν στο γήπεδό μας δίπλα στις γυναικείες φυλακές Κορυδαλλού (Πλαταιών 26) στις 7 το απόγευμα, όποια μέρα μου πείτε, για να κάνετε μία αυτοψία της καθημερινότητας μας και να μιλήσετε με εμένα, τους προπονητές και τον κύριο Γιάννη Λουκά, ιδρυτή αυτής της προσπάθειας, αν βέβαια το επιθυμείτε κι εσείς.

Σας ευχαριστώ εκ των προτέρων ανεξάρτητα της απάντησης σας για το χρόνο σας.

Παναγιώτης Βότσης»

Απερίγραπτη εικόνα 

Το ηλεκτρονικό σημείωμα που μου έστειλε ο νεαρός αθλητής, σπουδαστής του Μετσόβιου Πολυτεχνείου, του “Αίολου΄΄ Γυμναστικού Συλλόγου από τον Κορυδαλλό, Παναγιώτης Βότσης, άλτης του τριπλούν, ήταν η αιτία να βρεθώ στον Κορυδαλλό για να ζήσω ακόμα ένα δράμα (για να δούμε πόσο θα αντέξω ακόμα) στο λεγόμενο κατ όνομα στάδιο, γιατί στην πραγματικότητα πρόκειται επιεικώς για ένα “ΣΤΑΒΛΟ΄΄, μέσα στον οποίο να επιβιώνουν και συμβιώνουν κάμποσες ποδοσφαιρικές ομάδες μαζί με τις λεγόμενες Ακαδημίες τους, οι δημότες όλων των ηλικιών και φύλλων που φροντίζουν τα κιλά τους, αυτοί που θέλουν να παίξουν ρακέτες και δεν μπορούν να πάνε στην θάλασσα, και ο σύλλογος κλασικού αθλητισμού “Αίολος΄΄. Εάν ο περιβάλλων χώρος απευθυνόταν σε ανθρώπους θα μπορούσε κανείς να πει «τέλος πάντων χώροι δεν υπάρχουνε, υπάρχει όμως τάξη» σε ένα χώρο καθαρό με όλα όσα χρειάζονται για την εξυπηρέτηση αυτών που αθλούνται. Δυστυχώς όμως εδώ πρόκειται για ένα χώρο αχούρι, λες και οι άνθρωποι που μπαίνουν μέσα εκεί πρόκειται περί ζώων. Ο στίβος είναι άκρως επικίνδυνος διότι αντί για ταρτάν είχαν βάλει από την αρχή λάστιχο το οποίο σήμερα έχει μετατραπεί σε πολτό και έχει κοπεί σε κομμάτια. Το γήπεδο του ποδοσφαίρου έχει αντί για χόρτο φυσικό, αυτό το ανθυγιεινό πλαστικό το οποίο είναι θάνατος για τα πόδια των παιδιών. Σε μια άκρη του σταδίου υπάρχει ένα σκάμμα με το οποίο δεν έχει ασχοληθεί ποτέ κανείς, ποτέ δεν το σκάψανε, δεν το αναμόχλευσαν, δεν το κατάβρεξαν. Σήμερα είναι γεμάτο από απορρίματα ζώων από σκύλους και γάτες. Σε αυτό το σκάμμα γυμνάζονται παιδιά από 6 χρονών μέχρι 20. Από τις 3 το απόγευμα μέχρι αργά το βράδυ όποιος θέλει μπαίνει στο χώρο και περπατάει για τα κιλά του, ανάμεσα στα παιδιά που προσπαθούν να κάνουν αθλητισμό. Οι δημότες δεν φταίνε, γιατί και αυτοί θέλουν ένα χώρο να περπατάνε. Στους δρόμους δεν μπορεί να γίνει αυτό γιατί υπάρχει κυκλοφοριακό χάος. Όμως οι ευθύνες του Δήμου είναι πολύ μεγάλες. Αδιαφορεί για το χώρο, π.χ. δεν θα μπορούσε να έχει βάλει ένα πρόγραμμα λειτουργίας;

Αυτό λέγεται…«αθλητικό κέντρο» 

Ο Γιάννης Λουκάς είναι Πρόεδρος του Γυμναστικού Συλλόγου “Αίολος΄΄, είναι γυμναστής και πρώην αθλητής του Ολυμπιακού στο στίβο και μέλος στις
Εθνικές Ομάδες Εφήβων.

– Γιάννη πότε ιδρύθηκε το Σωματείο σας;

Σαν την οδό Πανεπιστημίου… 

– “Ιδρύσαμε αυτό το σωματείο πριν έξι χρόνια, όταν επιτέλους έγινε το στάδιο στον Κορυδαλλό. Δυστυχώς ο πλαστικός τάπητας δεν είναι ταρτάν, είναι ένα μίγμα καουτσούκ το οποίο το κόλλησαν και στη συνέχεια το βάψανε ροζ με αποτέλεσμα μετά από παρέλευση κάποιου χρόνου να ξεκολλήσει. Ο κατασκευαστής επειδή είχε κάποιες περιπέτειες με την πληρωμή του, ακούστηκε κάτι για απάτες κλπ, το έργο είχε μείνει ατελείωτο, μετά από παρέλευση τριών χρόνων ήρθε και έφτιαξε το άλλο μισό για να πάρει τα υπόλοιπα χρήματά του με ότι αυτό συνεπάγεται. Περιττό να πούμε ότι μετά από λίγο ξεκόλλησε και το καινούργιο υλικό που τοποθέτησε. Αρκεί αν σου πω ότι φοβόμαστε να αφήσουμε τα παιδιά μας να τρέξουνε με “σπάϊκς΄΄, για λόγους τραυματισμού, αλλά και από το γεγονός ότι το στάδιο μοιάζει περισσότερο με την οδό Πανεπιστημίου λόγο του κόσμου που περπατάει.΄΄

– Να μου επιτρέψεις να σου πω ότι για αυτό το χάος ευθύνες έχει η Δημοτική αρχή και όχι ο κόσμος όπως είπα και παραπάνω.

– “ Συμφωνούμε, αφού δεν υπάρχει πρόγραμμα λειτουργίας από το Δήμο. Αυτή είναι και η βασική αιτία που τα παιδιά δεν μπορούν να κάνουν προπόνηση. Εμείς θέλουμε, οι δημότες να περπατάνε στις εξωτερικές διαδρομές του σταδίου και να μας αφήσουνε εμάς τις τρεις εσωτερικές. Τίποτα δεν γίνεται γιατί ο κόσμος δεν γνωρίζει τι θα πει στάδιο και πως λειτουργεί αυτό.΄΄

– Αυτό οφείλεται και στην έλλειψη αθλητικής παιδείας που υπάρχει. Δεν μου λες Γιάννη, με τον Δήμαρχο κάνατε καμιά κουβέντα;

– “Μιλήσαμε με τον Πρόεδρο του αθλητικού οργανισμού ο οποίος μας είπε, ότι, «ο χώρος ανήκει σε όλους», άντε τώρα να βγάλεις άκρη. Πρέπει ακόμα να σου πω ότι ο ΄΄Αίολος΄΄ Γυμναστικός Σύλλογος δεν έχει στα αποδυτήρια λουτρά για τα παιδιά. Μετά την προπόνηση πρέπει να πάνε σπίτι τους για μπάνιο.΄΄

Πρωτόγονες καταστάσεις 

– Πρωτόγονες καταστάσεις, ντροπή για την Δημοτική αρχή. Και κάτι ακόμα Γιάννη. Πρέπει κάτι να κάνετε με το σκάμμα το οποίο είναι γεμάτο ακαθαρσίες ζώων. Τα μικρά παιδιά βάζουν τα χέρια τους και μετά πιάνουν το πρόσωπό τους. Υπάρχει σοβαρός κίνδυνος για μολύνσεις.

– “ Αυτές είναι οι συνθήκες Νίκο κάτω από τις οποίες προσπαθούμε να βγάλουμε αθλητές. Έχουμε πολλά αξιόλογα παιδιά, πως θα τα αξιοποιήσουμε; Π.χ. ο Βότσης στο τριπλούν που να πάει να γυμναστεί;΄΄

– Αυτό είναι το δράμα. Σε όλα τα αθλήματα έχουμε άφθονα ταλέντα. Πως θα τα αξιοποιήσουμε; Σχολικός αθλητισμός δεν υπάρχει, υλικοτεχνική υποδομή σε μαύρα χάλια, ιατροφαρμακευτική περίθαλψη ανύπαρκτη, αθλητικές Ομοσπονδίες σε βαθιά ύπνωση, π.χ. αμφιβάλω αν ο ΣΕΓΑΣ γνωρίζει τις συνθήκες κάτω από τις οποίες προσπαθεί ο “Αίολος΄΄ γυμναστικός σύλλογος να παράγει αθλητισμό. Και ρωτάω, δεν θα έπρεπε λογικά να τις γνωρίζει; Δεν θα έπρεπε η Ομοσπονδία να κάνει μια παρέμβαση στον Δήμαρχο Κορυδαλλού; Μήπως είναι υπερβολές αυτά που λέω; Αυτή η κατάσταση δυστυχώς δεν είναι σημερινή, τα λέμε χρόνια τα ίδια και τα ίδια, «στου κουφού τη πόρτα όσο θέλεις βρόντα». Κρίμα και Ντροπή.

Έχει ενδιαφέρον να πω ακόμα ότι το στάδιο είναι μεσοτοιχία με τις φυλακές Κορυδαλλού. Αυτό το αναφέρω γιατί οι αθλητικές εγκαταστάσεις σε όλη την Ευρώπη (μια και θέλουμε να λεγόμαστε και Ευρωπαίοι) βρίσκονται σε ξεχωριστούς χώρους, μέσα σε πάρκα με όλα τα κομφόρ που χρειάζονται τα παιδιά.

Απόψεις