Ιστορικοί συμβολισμοί
Λίγες ώρες πριν ορκιστεί Πρόεδρος της Δημοκρατίας ο Προκόπης Παυλόπουλος απέτισε φόρο τιμής στον τάφο του Κωνσταντίνου Καραμανλή στη Φιλοθέη.
Αμέσως μετά την ορκωμοσία του ως Πρωθυπουργός ο Αλέξης Τσίπρας κατέθεσε λίγα κόκκινα τριαντάφυλλα στο μνημείο των εκτελεσθέντων, από τους Γερμανούς Ναζί, κομμουνιστών στο Σκοπευτήριο της Καισαριανής.
Εμφανιζόμενοι ως πολιτικό τέκνο του Εθνάρχη της Δεξιάς ο πρώτος και ως ιδεολογικός απόγονος της ΕΑΜικής Αντίστασης ο δεύτερος δείχνουν πώς η Ιστορία, αν και διχαστική στη συγχρονία της, επιστρατεύεται για να δηλώσει πολιτικές καταβολές και συνέχειες. Και κυρίως μέσα από τους συμβολισμούς της για να κατασκευάσει ένα κλίμα εθνικής συναίνεσης, όπου «όλοι οι καλοί χωράνε».
Καθείς τα σύμβολά του λοιπόν και οι νεκροί δεδικαίωνται.
Οποία διαφορά!
«Στην Ελλάδα δεν μπορώ να δουλέψω, ούτε και να κυκλοφορήσω. Δεν μπορώ να πάω σινεμά με τη γυναίκα μου, κυκλοφορώ με “ασφάλεια”. Αυτή είναι η μοίρα του υπουργού του Μνημονίου, κ. πρόεδρε». Με αυτά τα λόγια έκλεισε την απολογία του ο κατηγορούμενος πρώην υπουργός Οικονομικών των μνημονιακών κυβερνήσεων Γ. Παπακωνσταντινου.
Έκπληκτο έμεινε το επιβατικό κοινό που χρησιμοποιεί Μετρό, βλέποντας το νέο υπουργό Οικονομικών Γιάνη Βαρουφάκη στην αποβάθρα να περιμένει χωρίς «ασφάλεια» το συρμό ανάμεσά τους.
Υπουργός Οικονομικών ο ένας, υπουργός Οικονομικών και ο άλλος.
Βέβαια, μηδένα προ του τέλους μακάριζε…
