Just in

Όλα τα νέα
Imerodromos logo
 

Αντιμνημονιακή προβιά

Αρρυθμίες στην κυβέρνηση και τριβές , που υπερβαίνουν τις γνωστές προσυνεννοημένες και ελεγχόμενες κρίσεις του πρόσφατου παρελθόντος,  ανάμεσα στους δύο..

Αρρυθμίες στην κυβέρνηση και τριβές , που υπερβαίνουν τις γνωστές προσυνεννοημένες και ελεγχόμενες κρίσεις του πρόσφατου παρελθόντος,  ανάμεσα στους δύο κυβερνητικούς εταίρους, προκαλούν οι διαφορετικές στρατηγικές ΝΔ και ΠΑΣΟΚ ενόψει των επόμενων εθνικών εκλογών. samaras-venizelos  
Η στάση του νέου υπουργού Παιδείας Αν. Λοβέρδου δεν αφορά μόνο την προσπάθειά του να βγάλει από πάνω του τον χαρακτηρισμό του σκληρού μνημονιακού που δικαίως απέκτησε από την προηγούμενη θητεία του στην κυβέρνηση, ώστε να παίξει κεντρικό ρόλο στις όποιες εξελίξεις στο χώρο της κεντροαριστεράς.
Η πίεση που ασκεί για “να γίνουν αλλαγές στο πρόγραμμα όπου είναι δυνατόν” ο νέος υπουργός Παιδείας είναι κεντρική γραμμή του ΠΑΣΟΚ ανεξάρτητα αν δεν έχει την υποστήριξη όλων των στελεχών (Μιχ. Χρυσοχοίδης, Φ. Σαχινίδης, Εύη Χριστοφιλοπούλου κ.α.). Η γραμμή αυτή του ΠΑΣΟΚ που εξ΄ ανάγκης υιοθετήθηκε προκειμένου να φανεί ότι η Χαριλάου Τρικούπη κάτι κατάλαβε από το 8% στις ευρωεκλογές και γι΄ αυτό επιχειρεί “διορθώσεις”, φέρνει σε δύσκολη θέση τη ΝΔ για δύο λόγους:
 Πρώτον, διότι το ρόλο του λαϊκιστή στην κυβέρνηση ο Α. Σαμαράς τον είχε διαφυλάξει για τον εαυτό του βάζοντας στην κυβέρνηση πρόσωπα όπως ο Α. Ντινόπουλος, ο Γερ. Γιακουμάτος από τα οποία περιμένει σκυλοκαυγάδες στην τηλεόραση και όχι κυβερνητικό έργο, ούτε καν στην κατεύθυνση της αδιαμαρτύρητης και απαρέγκλιτης υλοποίησης των μνημονίων όπως έκαναν υπουργοί που έφυγαν (Κ. Χατζηδάκης. Αδ. Γεωργιάδης κλπ) αλλά διασφάλιζαν την …ομαλότητα στις σχέσεις δανειστών – κυβέρνησης.
 Δεύτερον, διότι με τη “νέα γραμμή” ΠΑΣΟΚ, σύντομα ο Α. Σαμαράς θα δει αντιδράσεις στο εσωτερικό της ΝΔ που θα του λένε ότι κάνει λάθος που αφήνει το “πεθαμένο ΠΑΣΟΚ” να κάνει αντιμνημονιακό παιχνίδι, αφήνοντας τη ΝΔ να εμφανίζεται ως ο μνημονιακός πυλώνας της κυβέρνησης.
 Οι διαγκωνισμοί αυτοί δεν αφορούν την ουσία της πολιτικής των μνημονίων που δεν αλλάζει. Θα αποδειχθούν όμως κρίσιμοι, είτε στην προσπάθεια της συγκυβέρνησης να βρει 180 βουλευτές που θα ψηφίσουν τον αντικαταστάτη του Κάρολου Παπούλια στην Προεδρία της Δημοκρατίας, είτε αν – όπως προκύπτει από τη σύνθεση της κυβέρνησης – επιχειρήσει με δική της πρωτοβουλία να οδηγήσει τη χώρα σε πρόωρες εκλογές τον Οκτώβριο.
ΝΔ και ΠΑΣΟΚ δεν έχουν περιθώρια έναντι της κοινής γνώμης, να φορέσουν αντιμνημονιακή προβιά. Γι΄ αυτό και τα θέματα τα οποία έχουν επιλεγεί στην ατζέντα ως διαπραγματεύσιμα με την τρόικα είναι ζητήματα χαμηλού δημοσιονομικού κόστους, με την ελπίδα ότι η τρόικα θα πειστεί και θα πει το “ναι” σε αλλαγές που η συγκυβέρνηση θα επιχειρήσει να παρουσιάσει αποτέλεσμα “σκληρής διαπραγμάτευσης”.
Π.χ. έχοντας φάει το “γάιδαρο” του προγράμματος της διαθεσιμότητας , που δεν εξοικονόμησε πάνω από 100 εκ. ευρώ από τις δαπάνες του δημοσίου η κυβέρνηση μπορεί να πάει να ζητήσει από την τρόικα να μην υλοποιήσει την “ουρά”.
Σε  πλήρη αδυναμία να ειπράξει τα χρέη στα ασφαλιστικά ταμεία, η κυβέρνηση μπορεί να πάει στην τρόικα να ζητήσει να πρόγραμμα ρυθμίσεων ώστε κάποιοι να αρχίζουν να πληρώνουν πριν τα ταμεία καταρρεύσουν οριστικά.
Έχοντας τεράστια δυσκολία να αποδώσει τα δικά του χρέη προς ιδιώτες, το δημόσιο, η κυβέρνηση μπορεί να πάει στην τρόικα να επιτρέψει τον συμψηφισμό με τον ΦΠΑ.
Όλα αυτά μπορούν να παρουσιαστούν ως αποτέλεσμα σκληρών διεκδικήσεων και σε ένα τέτοιο κλίμα είτε να πάμε σε ψηφοφορία για τον νέο Πρόεδρο Δημοκρατίας (οι διαδικασίες μπορούν να ξεκινήσουν Οκτώβριο, με την έναρξη της νέας κοινοβουλευτικής περιόδου) είτε να πάμε σε πρόωρες εκλογές. Αν έχει δοθεί και ένα σήμα από το Βερολίνο και τις Βρυξέλλες ότι χωρίς νέα διαγραφή θα ληφθούν μέτρα ώστε οι Έλληνες να ξεπληρώνουν για πολλά χρόνια ακόμα τα δάνεια του μνημονίου, με χαμηλότερο επιτόκιο ώστε – στα χαρτιά – να καταστεί το χρέος βιώσιμο…
Υ.Γ. Αυτό το “παραμυθάκι” με την έξοδο στις αγορές θα πρέπει να σταματήσει. Οι αγορές, ο παγκοσμιοποιημένος καπιταλισμός δεν έχει κανένα πρόβλημα να δανείζει μία χώρα που η οικονομία της είναι προστατευμένη από την ΕΕ και το ΔΝΤ, όχι για την ευημερία του λαού της, αλλά για να ξεπληρώνει τους δανειστές της. Η έξοδος στις αγορές θα είχε ένα νόημα για την ελληνική οικονομία, αν δε γινόταν σε καθεστώς προστασίας.

Απόψεις