Σε 25 χρόνια, και βλέπουμε…

Αυτό που συντελείται στην Ελλάδα τα τελευταία χρόνια μόνο με μια πολεμική καταστροφή μπορεί να συγκριθεί! Μπορεί  να  ακούγεται υπερβολική μια τέτοια εκτίμηση, όμως αυτή η εικόνα των μεταπολεμικών ερειπίων, αποτυπώνετα στα συμπεράσματα της μελέτης  «Δημιουργώντας θέσεις εργασίας για τους νέους» που πραγματοποίησε η Endeavor Greece με τη χορηγία του Ιδρύματος «Σταύρος Νιάρχος» και παρουσίασε η «Καθημερινή». Σύμφωνα με αυτήν:

• 640.000 άνεργοι, από τους 953.874 που έχασαν τη δουλειά τους την περίοδο της κρίσης, θα πρέπει να αλλάξουν τομέα, ενώ πάνω από 500.000 θα αναγκαστούν να αλλάξουν τόπο διαμονής, εγκαταλείποντας την Αθήνα και τη Θεσσαλονίκη.
• Άλλοι -κυρίως υψηλά καταρτισμένοι – θα πρέπει να βρουν διέξοδο για εργασία στο εξωτερικό. Ήδη αυτοί που έφυγαν στο εξωτερικό για να βρουν εργασία φτάνουν από το 2008 μέχρι σήμερα τις 200.000, αριθμός αυξημένος κατά 300% σε σύγκριση με την προ κρίσης περίοδο. Η τάση μάλιστα είναι αυξητική, καθώς από τις 200.000 οι 50.000 είναι αυτοί που αναζήτησαν την τύχη τους εκτός Ελλάδας –κυρίως στη Γερμανία και την Αγγλία– κατά το πρώτο πεντάμηνο του 2014.
• Από τις 953.874 θέσεις εργασίας που χάθηκαν την περίοδο 2008-2013, οι 618.365 προέρχονται από τρεις κλάδους (κατασκευές, λιανεμπόριο-χονδρεμπόριο και μεταποίηση). Όπως επισημαίνεται στη μελέτη, ακόμη και στο αισιόδοξο σενάριο ανάπτυξης, τα 2/3 των χαμένων θέσεων εργασίας δεν μπορούν να ανακτηθούν από τους ίδιους κλάδους.
• Από τους περίπου 650.000 ανέργους κάτω των 35 ετών, οι 250.000 δεν έχουν καμία εργασιακή εμπειρία, εκ των οποίων οι μισοί είναι πάνω από 25 ετών.
• Κάθε χρόνο ιδρύονται περί τις 40.000 επιχειρήσεις, αλλά μόνο το 10% αυτών επικεντρώνεται σε κλάδους προστιθέμενης αξίας και μόλις το 1% επιδεικνύει σημαντική ανάπτυξη.

Και το χειρότερο; Εάν δεν αλλάξει τίποτα και συνεχιστούν οι ρυθμοί αυτοί, όπως ομολογούν οι συντάκτες της μελέτης, η απασχόληση θα αποκατασταθεί σε 25 χρόνια από τώρα! Τέτοια αισιοδοξία.. Εκείνο βέβαια που δεν τολμούν να πουν είναι ότι το μοντέλο ανάπτυξης που μας έφερε ως εδώ – και μιλάμε, φυσικά για το καπιταλιστικό μοντέλο – έχει φάει τα ψωμιά του, έχει ξοφλήσει. Και δεν ανασταίνεται με κάποιες εμβαλωματικές και αδιέξοδες «λύσεις» που προτείνουν. Παρόμοιες «λύσεις», άλλωστε, μας προτείνουν και οι τοκογλύφοι δανειστές και εφαρμόζει η κυβέρνηση, αναπαράγοντας διαρκώς την καταστροφή. Χωρίς ριζικές αλλαγές και χωρίς το άλμα προς τα μπρος, όλες οι κινήσεις θα μοιάζουν με επί τόπου πηδήματα στο κενό…