Το καλοκαίρι του 1968 ξεσπούν στο Μεξικό φοιτητικές κινητοποιήσεις, τις οποίες η Αστυνομία αντιμετωπίζει με ιδιαίτερη σκληρότητα. Η αστυνομική βία από τη μία και ο απόηχος των φοιτητικών εξεγέρσεων στην Ευρώπη από την άλλη φουντώνουν το φοιτητικό κίνημα και οδηγούν στην κλιμάκωση των αγώνων και των συγκρούσεων. Η κυβέρνηση του Μεξικού εξαντλεί το μένος της κατά των φοιτητών και για έναν επιπλέον λόγο: Στις 12 Οκτώβρη πρόκειται να αρχίσουν στην Πόλη του Μεξικού οι Ολυμπιακοί Αγώνες και η Διεθνής Ολυμπιακή Επιτροπή δε θέλει «φασαρίες»…
Από τον Ιούλη του 1968 έως τα τέλη του Σεπτέμβρη, οι διαδηλώσεις διαδέχονται η μία την άλλη, ενώ το σύνολο των πανεπιστημιακών κτιρίων έχει καταληφθεί από τους φοιτητές. Η αστυνομία προχωράει στη χρήση όπλων και οι πρώτοι νεκροί διαδηλωτές πέφτουν από τα πυρά των αστυνομικών στη διαδήλωση της 23ης Σεπτέμβρη.
Στις 2 Οκτώβρη 1968, περίπου δεκαπέντε χιλιάδες φοιτητές συγκεντρώνονται στην «Πλατεία των Τριών Πολιτισμών» στην Πόλη του Μεξικού, με σκοπό να πραγματοποιήσουν μεγάλη πορεία για την απομάκρυνση του στρατού από τους χώρους του Εθνικού Πολυτεχνικού Ινστιτούτου. Από νωρίς η πλατεία έχει περικυκλωθεί από αστυνομικές δυνάμεις, στις οποίες προστίθενται και δυνάμεις του στρατού. Είναι σαφές ότι έχει προγραμματιστεί πραγματική σφαγή. Οι διοργανωτές της συγκέντρωσης αντιλαμβάνονται το σχέδιο και καλούν τους διαδηλωτές να διαλυθούν αμέσως. Πριν προλάβουν, όμως, οι συγκεντρωμένοι να αποχωρήσουν, μια πράσινη φωτοβολίδα φωτίζει την πλατεία, το σύνθημα για την έναρξη της επιχείρησης. Με μια ομοβροντία πυροβόλων όπλων, πολυβόλων και των πυροβόλων των αρμάτων μάχης αρχίζει η επίθεση στρατού και αστυνομίας. Οι στρατιώτες εφορμούν κατά των διαδηλωτών με εφ’ όπλου λόγχη. Η σφαγή προσλαμβάνει ανατριχιαστικές διαστάσεις.
Την επόμενη μέρα τα διεθνή μέσα ενημέρωσης μεταδίδουν από την Πόλη του Μεξικού εικόνες φρίκης και απίστευτης αστυνομικής και στρατιωτικής θηριωδίας. Αρχικά μεταδίδεται ότι ο αριθμός των νεκρών είναι 40. Σε λίγες ώρες, ο αριθμός φθάνει τους 190 και προς το τέλος της μέρας, όταν ολοκληρώνεται η καταμέτρηση, ο αριθμός ξεπερνά τους 300! Πολλοί από αυτούς, όπως αναφέρουν οι ιατροδικαστικές εκθέσεις σκοτώθηκαν από λογχισμούς των στρατιωτών.
Μέσα σ’ αυτό το κλίμα σαν μακάβριο αστείο ακούγεται η δήλωση του προέδρου της Ολυμπιακής Επιτροπής Εϊβερι Μπράντεϊτζ: «Τίποτε δε θα εμποδίσει, την 12η Οκτωβρίου, την ειρηνική είσοδο της ολυμπιακής φλόγας στο στάδιο των Αγώνων»…
